érvénytelen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

érvény +‎ -telen

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈeːrveːɲtɛlɛn]
  • Hyphenation: ér‧vény‧te‧len

Adjective[edit]

érvénytelen (comparative érvénytelenebb, superlative legérvénytelenebb)

  1. invalid

Declension[edit]

Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
singular plural
nominative érvénytelen érvénytelenek
accusative érvénytelent érvényteleneket
dative érvénytelennek érvényteleneknek
instrumental érvénytelennel érvénytelenekkel
causal-final érvénytelenért érvénytelenekért
translative érvénytelenné érvénytelenekké
terminative érvénytelenig érvénytelenekig
essive-formal érvénytelenként érvénytelenekként
essive-modal érvénytelenül
inessive érvénytelenben érvénytelenekben
superessive érvénytelenen érvényteleneken
adessive érvénytelennél érvényteleneknél
illative érvénytelenbe érvénytelenekbe
sublative érvénytelenre érvénytelenekre
allative érvénytelenhez érvénytelenekhez
elative érvénytelenből érvénytelenekből
delative érvénytelenről érvénytelenekről
ablative érvénytelentől érvénytelenektől
non-attributive
possessive - singular
érvénytelené érvényteleneké
non-attributive
possessive - plural
érvénytelenéi érvénytelenekéi

Derived terms[edit]

Further reading[edit]

  • érvénytelen in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
  • érvénytelen in Ittzés, Nóra (ed.). A magyar nyelv nagyszótára (‘A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published A–ez as of 2024)