üstünlükçü
Jump to navigation
Jump to search
Turkish[edit]
Etymology[edit]
From üstünlük (“superiority”) + -çü.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
üstünlükçü (definite accusative üstünlükçüyü, plural üstünlükçüler)
Declension[edit]
Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | üstünlükçü | |||||||||||||||||||||||||
Definite accusative | üstünlükçüyü | |||||||||||||||||||||||||
Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
Nominative | üstünlükçü | üstünlükçüler | ||||||||||||||||||||||||
Definite accusative | üstünlükçüyü | üstünlükçüleri | ||||||||||||||||||||||||
Dative | üstünlükçüye | üstünlükçülere | ||||||||||||||||||||||||
Locative | üstünlükçüde | üstünlükçülerde | ||||||||||||||||||||||||
Ablative | üstünlükçüden | üstünlükçülerden | ||||||||||||||||||||||||
Genitive | üstünlükçünün | üstünlükçülerin | ||||||||||||||||||||||||
|