ανασύνθεση

Greek

Noun

ανασύνθεση • (anasýnthesi) f (plural ανασυνθέσεις)

1. reconstitution, restructuring, rearrangement

Declension

declension of ανασύνθεση

case     \     number	singular	plural
nominative	ανασύνθεση •	ανασυνθέσεις •
genitive	ανασύνθεσης •	ανασυνθέσεων •
accusative	ανασύνθεση •	ανασυνθέσεις •
vocative	ανασύνθεση •	ανασυνθέσεις •
Older or formal genitive singular: ανασυνθέσεως •

Related terms

• ανασυνθέτω (anasynthéto, “to restructure”)