αναχωμάτωση
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Noun[edit]
αναχωμάτωση • (anachomátosi) f (plural αναχωματώσεις)
- heaping up or accumulation of earth during the formation of a trench or embankment
Declension[edit]
declension of αναχωμάτωση
| case \ number | singular | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | αναχωμάτωση • | αναχωματώσεις • | |
| genitive | αναχωμάτωσης • | αναχωματώσεων • | |
| accusative | αναχωμάτωση • | αναχωματώσεις • | |
| vocative | αναχωμάτωση • | αναχωματώσεις • | |
| Older or formal genitive singular: αναχωματώσεως • | |||
Related terms[edit]
- χώμα n (chóma, “earth, soil”)
- see: ανάχωμα n (anáchoma, “mound”)