αἰγόκερας

Ancient Greek

Etymology

From αἴξ (aíx, “goat”) +‎ κέρας (kéras, “horn”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ai̯.ɡó.ke.ras/ → /ɛˈɣo.ce.ras/ → /eˈɣo.ce.ras/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ai̯.ɡó.ke.ras/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛˈɡo.ke.ras/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛˈɣo.ce.ras/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈɣo.ce.ras/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈɣo.ce.ras/

Noun

αἰγόκερᾰς • (aigókeras) n (genitive αἰγοκέρᾰτος); third declension

1. fenugreek (Trigonella foenum-graecum)

   Synonyms: βούκερας (boúkeras), τῆλις (têlis)

Inflection

Third declension of τὸ αἰγόκερᾰς; τοῦ αἰγοκέρᾰτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ αἰγόκερᾰς tò aigókeras	τὼ αἰγοκέρᾰτε tṑ aigokérate	τᾰ̀ αἰγοκέρᾰτᾰ tà aigokérata
Genitive	τοῦ αἰγοκέρᾰτος toû aigokératos	τοῖν αἰγοκερᾰ́τοιν toîn aigokerátoin	τῶν αἰγοκερᾰ́των tôn aigokerátōn
Dative	τῷ αἰγοκέρᾰτῐ tôi aigokérati	τοῖν αἰγοκερᾰ́τοιν toîn aigokerátoin	τοῖς αἰγοκέρᾰσῐ / αἰγοκέρᾰσῐν toîs aigokérasi(n)
Accusative	τὸ αἰγόκερᾰς tò aigókeras	τὼ αἰγοκέρᾰτε tṑ aigokérate	τᾰ̀ αἰγοκέρᾰτᾰ tà aigokérata
Vocative	αἰγόκερᾰς aigókeras	αἰγοκέρᾰτε aigokérate	αἰγοκέρᾰτᾰ aigokérata
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts.

References

• “αἰγόκερας”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• αἰγόκερας in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• αἰγόκερας in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)