διζήμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /diz.dɛ̌ː.me.nos/ → /ðiˈzi.me.nos/ → /ðiˈzi.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /diz.dɛ̌ː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈze̝.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈzi.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈzi.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈzi.me.nos/

Participle

διζήμενος • (dizḗmenos) m (feminine διζημένη, neuter διζήμενον); first/second declension

1. present middle participle of δίζημαι (dízēmai)

Declension

First and second declension of διζήμενος; διζημένη; διζήμενον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		διζήμενος dizḗmenos	διζημένη dizēménē	διζήμενον dizḗmenon		διζημένω dizēménō	διζημένᾱ dizēménā	διζημένω dizēménō		διζήμενοι dizḗmenoi	διζήμεναι dizḗmenai	διζήμενᾰ dizḗmena
Genitive		διζημένου / διζημενοῖο / διζημένοιο / διζημενόο / διζημένοο dizēménou / dizēmenoîo / dizēménoio / dizēmenóo / dizēménoo	διζημένης dizēménēs	διζημένου / διζημενοῖο / διζημένοιο / διζημενόο / διζημένοο dizēménou / dizēmenoîo / dizēménoio / dizēmenóo / dizēménoo		διζημένοιῐν dizēménoiin	διζημέναιν / διζημέναιῐν / διζημένῃῐν dizēménai(i)n / dizēménēiin	διζημένοιῐν dizēménoiin		διζημένων dizēménōn	διζημενᾱ́ων / διζημενέ͜ων / διζημενῶν dizēmenā́ōn / dizēmené͜ōn / dizēmenôn	διζημένων dizēménōn
Dative		διζημένῳ dizēménōi	διζημένῃ dizēménēi	διζημένῳ dizēménōi		διζημένοιῐν dizēménoiin	διζημέναιν / διζημέναιῐν / διζημένῃῐν dizēménai(i)n / dizēménēiin	διζημένοιῐν dizēménoiin		διζημένοισῐ / διζημένοισῐν / διζημένοις dizēménoisi(n) / dizēménois	διζημένῃσῐ / διζημένῃσῐν / διζημένῃς / διζημέναις dizēménēisi(n) / dizēménēis / dizēménais	διζημένοισῐ / διζημένοισῐν / διζημένοις dizēménoisi(n) / dizēménois
Accusative		διζήμενον dizḗmenon	διζημένην dizēménēn	διζήμενον dizḗmenon		διζημένω dizēménō	διζημένᾱ dizēménā	διζημένω dizēménō		διζημένους dizēménous	διζημένᾱς dizēménās	διζήμενᾰ dizḗmena
Vocative		διζήμενε dizḗmene	διζημένη dizēménē	διζήμενον dizḗmenon		διζημένω dizēménō	διζημένᾱ dizēménā	διζημένω dizēménō		διζήμενοι dizḗmenoi	διζήμεναι dizḗmenai	διζήμενᾰ dizḗmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		διζημένως dizēménōs				διζημενώτερος dizēmenṓteros				διζημενώτᾰτος dizēmenṓtatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.