εἰσάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eː.sá.me.nos/ → /iˈsa.me.nos/ → /iˈsa.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eː.sá.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /iˈsa.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈsa.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈsa.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈsa.me.nos/

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

εἰσάμενος • (eisámenos) m (feminine εἰσᾰμένη, neuter εἰσάμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of εἴδομαι (eídomai)

Declension

First and second declension of εἰσᾰ́μενος; εἰσᾰμένη; εἰσᾰ́μενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		εἰσᾰ́μενος eisámenos	εἰσᾰμένη eisaménē	εἰσᾰ́μενον eisámenon		εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰμένᾱ eisaménā	εἰσᾰμένω eisaménō		εἰσᾰ́μενοι eisámenoi	εἰσᾰ́μεναι eisámenai	εἰσᾰ́μενᾰ eisámena
Genitive		εἰσᾰμένου eisaménou	εἰσᾰμένης eisaménēs	εἰσᾰμένου eisaménou		εἰσᾰμένοιν eisaménoin	εἰσᾰμέναιν eisaménain	εἰσᾰμένοιν eisaménoin		εἰσᾰμένων eisaménōn	εἰσᾰμένων eisaménōn	εἰσᾰμένων eisaménōn
Dative		εἰσᾰμένῳ eisaménōi	εἰσᾰμένῃ eisaménēi	εἰσᾰμένῳ eisaménōi		εἰσᾰμένοιν eisaménoin	εἰσᾰμέναιν eisaménain	εἰσᾰμένοιν eisaménoin		εἰσᾰμένοις eisaménois	εἰσᾰμέναις eisaménais	εἰσᾰμένοις eisaménois
Accusative		εἰσᾰ́μενον eisámenon	εἰσᾰμένην eisaménēn	εἰσᾰ́μενον eisámenon		εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰμένᾱ eisaménā	εἰσᾰμένω eisaménō		εἰσᾰμένους eisaménous	εἰσᾰμένᾱς eisaménās	εἰσᾰ́μενᾰ eisámena
Vocative		εἰσᾰ́μενε eisámene	εἰσᾰμένη eisaménē	εἰσᾰ́μενον eisámenon		εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰμένᾱ eisaménā	εἰσᾰμένω eisaménō		εἰσᾰ́μενοι eisámenoi	εἰσᾰ́μεναι eisámenai	εἰσᾰ́μενᾰ eisámena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		εἰσᾰμένως eisaménōs				εἰσᾰμενώτερος eisamenṓteros				εἰσᾰμενώτᾰτος eisamenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Alternative forms

• ἐεισάμενος (eeisámenos) — Epic

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

εἰσάμενος • (eisámenos) m (feminine εἰσᾰμένη, neuter εἰσάμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of εἴσομαι (eísomai)

Declension

First and second declension of εἰσᾰ́μενος; εἰσᾰμένη; εἰσᾰ́μενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		εἰσᾰ́μενος eisámenos	εἰσᾰμένη eisaménē	εἰσᾰ́μενον eisámenon		εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰμένᾱ eisaménā	εἰσᾰμένω eisaménō		εἰσᾰ́μενοι eisámenoi	εἰσᾰ́μεναι eisámenai	εἰσᾰ́μενᾰ eisámena
Genitive		εἰσᾰμένου eisaménou	εἰσᾰμένης eisaménēs	εἰσᾰμένου eisaménou		εἰσᾰμένοιν eisaménoin	εἰσᾰμέναιν eisaménain	εἰσᾰμένοιν eisaménoin		εἰσᾰμένων eisaménōn	εἰσᾰμένων eisaménōn	εἰσᾰμένων eisaménōn
Dative		εἰσᾰμένῳ eisaménōi	εἰσᾰμένῃ eisaménēi	εἰσᾰμένῳ eisaménōi		εἰσᾰμένοιν eisaménoin	εἰσᾰμέναιν eisaménain	εἰσᾰμένοιν eisaménoin		εἰσᾰμένοις eisaménois	εἰσᾰμέναις eisaménais	εἰσᾰμένοις eisaménois
Accusative		εἰσᾰ́μενον eisámenon	εἰσᾰμένην eisaménēn	εἰσᾰ́μενον eisámenon		εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰμένᾱ eisaménā	εἰσᾰμένω eisaménō		εἰσᾰμένους eisaménous	εἰσᾰμένᾱς eisaménās	εἰσᾰ́μενᾰ eisámena
Vocative		εἰσᾰ́μενε eisámene	εἰσᾰμένη eisaménē	εἰσᾰ́μενον eisámenon		εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰμένᾱ eisaménā	εἰσᾰμένω eisaménō		εἰσᾰ́μενοι eisámenoi	εἰσᾰ́μεναι eisámenai	εἰσᾰ́μενᾰ eisámena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		εἰσᾰμένως eisaménōs				εἰσᾰμενώτερος eisamenṓteros				εἰσᾰμενώτᾰτος eisamenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.