ζάπλουτος

Ancient Greek

Etymology

From ζα- ζά (za- zá, “very”, intensive) +‎ πλοῦτος m (ploûtos, “wealth”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /zdá.pluː.tos/ → /ˈza.plu.tos/ → /ˈza.plu.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /zdá.pluː.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈza.plu.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈza.plu.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈza.plu.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈza.plu.tos/

Adjective

ζᾰ́πλουτος • (záploutos) m or f (neuter ζᾰ́πλουτον); second declension

1. very wealthy
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.32
   • 425 BCE, Euripides, Andromache 1282

Inflection

Second declension of ζᾰ́πλουτος; ζᾰ́πλουτον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ζᾰ́πλουτος záploutos	ζᾰ́πλουτον záplouton		ζᾰπλούτω zaploútō	ζᾰπλούτω zaploútō		ζᾰ́πλουτοι záploutoi	ζᾰ́πλουτᾰ záplouta
Genitive		ζᾰπλούτου zaploútou	ζᾰπλούτου zaploútou		ζᾰπλούτοιν zaploútoin	ζᾰπλούτοιν zaploútoin		ζᾰπλούτων zaploútōn	ζᾰπλούτων zaploútōn
Dative		ζᾰπλούτῳ zaploútōi	ζᾰπλούτῳ zaploútōi		ζᾰπλούτοιν zaploútoin	ζᾰπλούτοιν zaploútoin		ζᾰπλούτοις zaploútois	ζᾰπλούτοις zaploútois
Accusative		ζᾰ́πλουτον záplouton	ζᾰ́πλουτον záplouton		ζᾰπλούτω zaploútō	ζᾰπλούτω zaploútō		ζᾰπλούτους zaploútous	ζᾰ́πλουτᾰ záplouta
Vocative		ζᾰ́πλουτε záploute	ζᾰ́πλουτον záplouton		ζᾰπλούτω zaploútō	ζᾰπλούτω zaploútō		ζᾰ́πλουτοι záploutoi	ζᾰ́πλουτᾰ záplouta
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ζᾰπλούτως zaploútōs			ζᾰπλουτότερος zaploutóteros			ζᾰπλουτότᾰτος zaploutótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: saplūtus
• > Greek: ζάπλουτος (záploutos) (inherited)

Further reading

• “ζάπλουτος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ζάπλουτος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ζάπλουτος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ζάπλουτος”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011

Greek

Alternative forms

• ζάμπλουτος (zámploutos) (misspelling under the influence of πάμπλουτος)

Etymology

Inherited from Ancient Greek ζάπλουτος (záploutos). By surface analysis, ζα- (za-, “very”) +‎ -πλουτος (-ploutos, “rich, wealthy”) from πλούτος m (ploútos, “wealth”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈza.plu.tos/
• Hyphenation: ζά‧πλου‧τος

Adjective

ζάπλουτος • (záploutos) m (feminine ζάπλουτη, neuter ζάπλουτο)

1. (intensive adjective) very rich

   Synonyms: πάμπλουτος (pámploutos), βαθύπλουτος (vathýploutos)

   Antonym: πάμφτωχος (pámftochos)

Declension

Declension of ζάπλουτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ζάπλουτος •	ζάπλουτη •	ζάπλουτο •	ζάπλουτοι •	ζάπλουτες •	ζάπλουτα •
genitive	ζάπλουτου •	ζάπλουτης •	ζάπλουτου •	ζάπλουτων •	ζάπλουτων •	ζάπλουτων •
accusative	ζάπλουτο •	ζάπλουτη •	ζάπλουτο •	ζάπλουτους •	ζάπλουτες •	ζάπλουτα •
vocative	ζάπλουτε •	ζάπλουτη •	ζάπλουτο •	ζάπλουτοι •	ζάπλουτες •	ζάπλουτα •

Related terms

• see: πλούτος m (ploútos, “wealth”)

See also

• νεοπλουτισμός m (neoploutismós)
• νεόπλουτος (neóploutos, adjective)