θειάζω

Ancient Greek

Etymology

From θεῖος (theîos, “divine”) +‎ -ᾰ́ζω (-ázō, denominative verb suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰeː.áz.dɔː/ → /θiˈa.zo/ → /θiˈa.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰeː.áz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰiˈa.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θiˈa.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θiˈa.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θiˈa.zo/

Verb

θειᾰ́ζω • (theiázō)

1. to consult oracles, to practice divination
2. to worship as divine
3. to fill with the god, inspire

Inflection

   Present: θειᾰ́ζω, θειᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θειᾰ́ζω	θειᾰ́ζεις	θειᾰ́ζει	θειᾰ́ζετον	θειᾰ́ζετον	θειᾰ́ζομεν	θειᾰ́ζετε	θειᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	θειᾰ́ζω	θειᾰ́ζῃς	θειᾰ́ζῃ	θειᾰ́ζητον	θειᾰ́ζητον	θειᾰ́ζωμεν	θειᾰ́ζητε	θειᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	θειᾰ́ζοιμῐ	θειᾰ́ζοις	θειᾰ́ζοι	θειᾰ́ζοιτον	θειᾰζοίτην	θειᾰ́ζοιμεν	θειᾰ́ζοιτε	θειᾰ́ζοιεν
	imperative		θείᾰζε	θειᾰζέτω	θειᾰ́ζετον	θειᾰζέτων		θειᾰ́ζετε	θειᾰζόντων
middle/ passive	indicative	θειᾰ́ζομαι	θειᾰ́ζῃ, θειᾰ́ζει	θειᾰ́ζεται	θειᾰ́ζεσθον	θειᾰ́ζεσθον	θειᾰζόμεθᾰ	θειᾰ́ζεσθε	θειᾰ́ζονται
	subjunctive	θειᾰ́ζωμαι	θειᾰ́ζῃ	θειᾰ́ζηται	θειᾰ́ζησθον	θειᾰ́ζησθον	θειᾰζώμεθᾰ	θειᾰ́ζησθε	θειᾰ́ζωνται
	optative	θειᾰζοίμην	θειᾰ́ζοιο	θειᾰ́ζοιτο	θειᾰ́ζοισθον	θειᾰζοίσθην	θειᾰζοίμεθᾰ	θειᾰ́ζοισθε	θειᾰ́ζοιντο
	imperative		θειᾰ́ζου	θειᾰζέσθω	θειᾰ́ζεσθον	θειᾰζέσθων		θειᾰ́ζεσθε	θειᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		θειᾰ́ζειν				θειᾰ́ζεσθαι
participle	m	θειᾰ́ζων				θειᾰζόμενος
	f	θειᾰ́ζουσᾰ				θειᾰζομένη
	n	θειᾰ́ζον				θειᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐθείᾰζον, ἐθειᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐθείᾰζον	ἐθείᾰζες	ἐθείᾰζε(ν)	ἐθειᾰ́ζετον	ἐθειᾰζέτην	ἐθειᾰ́ζομεν	ἐθειᾰ́ζετε	ἐθείᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐθειᾰζόμην	ἐθειᾰ́ζου	ἐθειᾰ́ζετο	ἐθειᾰ́ζεσθον	ἐθειᾰζέσθην	ἐθειᾰζόμεθᾰ	ἐθειᾰ́ζεσθε	ἐθειᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: θειᾰ́σω, θειᾰ́σομαι, θειᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θειᾰ́σω	θειᾰ́σεις	θειᾰ́σει	θειᾰ́σετον	θειᾰ́σετον	θειᾰ́σομεν	θειᾰ́σετε	θειᾰ́σουσῐ(ν)
	optative	θειᾰ́σοιμῐ	θειᾰ́σοις	θειᾰ́σοι	θειᾰ́σοιτον	θειᾰσοίτην	θειᾰ́σοιμεν	θειᾰ́σοιτε	θειᾰ́σοιεν
middle	indicative	θειᾰ́σομαι	θειᾰ́σῃ, θειᾰ́σει	θειᾰ́σεται	θειᾰ́σεσθον	θειᾰ́σεσθον	θειᾰσόμεθᾰ	θειᾰ́σεσθε	θειᾰ́σονται
	optative	θειᾰσοίμην	θειᾰ́σοιο	θειᾰ́σοιτο	θειᾰ́σοισθον	θειᾰσοίσθην	θειᾰσοίμεθᾰ	θειᾰ́σοισθε	θειᾰ́σοιντο
passive	indicative	θειᾰσθήσομαι	θειᾰσθήσῃ	θειᾰσθήσεται	θειᾰσθήσεσθον	θειᾰσθήσεσθον	θειᾰσθησόμεθᾰ	θειᾰσθήσεσθε	θειᾰσθήσονται
	optative	θειᾰσθησοίμην	θειᾰσθήσοιο	θειᾰσθήσοιτο	θειᾰσθήσοισθον	θειᾰσθησοίσθην	θειᾰσθησοίμεθᾰ	θειᾰσθήσοισθε	θειᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		θειᾰ́σειν			θειᾰ́σεσθαι		θειᾰσθήσεσθαι
participle	m	θειᾰ́σων			θειᾰσόμενος		θειᾰσθησόμενος
	f	θειᾰ́σουσᾰ			θειᾰσομένη		θειᾰσθησομένη
	n	θειᾰ́σον			θειᾰσόμενον		θειᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐθείᾰσᾰ, ἐθειᾰσᾰ́μην, ἐθειᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐθείᾰσᾰ	ἐθείᾰσᾰς	ἐθείᾰσε(ν)	ἐθειᾰ́σᾰτον	ἐθειᾰσᾰ́την	ἐθειᾰ́σᾰμεν	ἐθειᾰ́σᾰτε	ἐθείᾰσᾰν
	subjunctive	θειᾰ́σω	θειᾰ́σῃς	θειᾰ́σῃ	θειᾰ́σητον	θειᾰ́σητον	θειᾰ́σωμεν	θειᾰ́σητε	θειᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	θειᾰ́σαιμῐ	θειᾰ́σειᾰς, θειᾰ́σαις	θειᾰ́σειε(ν), θειᾰ́σαι	θειᾰ́σαιτον	θειᾰσαίτην	θειᾰ́σαιμεν	θειᾰ́σαιτε	θειᾰ́σειᾰν, θειᾰ́σαιεν
	imperative		θείᾰσον	θειᾰσᾰ́τω	θειᾰ́σᾰτον	θειᾰσᾰ́των		θειᾰ́σᾰτε	θειᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐθειᾰσᾰ́μην	ἐθειᾰ́σω	ἐθειᾰ́σᾰτο	ἐθειᾰ́σᾰσθον	ἐθειᾰσᾰ́σθην	ἐθειᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐθειᾰ́σᾰσθε	ἐθειᾰ́σᾰντο
	subjunctive	θειᾰ́σωμαι	θειᾰ́σῃ	θειᾰ́σηται	θειᾰ́σησθον	θειᾰ́σησθον	θειᾰσώμεθᾰ	θειᾰ́σησθε	θειᾰ́σωνται
	optative	θειᾰσαίμην	θειᾰ́σαιο	θειᾰ́σαιτο	θειᾰ́σαισθον	θειᾰσαίσθην	θειᾰσαίμεθᾰ	θειᾰ́σαισθε	θειᾰ́σαιντο
	imperative		θείᾰσαι	θειᾰσᾰ́σθω	θειᾰ́σᾰσθον	θειᾰσᾰ́σθων		θειᾰ́σᾰσθε	θειᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐθειᾰ́σθην	ἐθειᾰ́σθης	ἐθειᾰ́σθη	ἐθειᾰ́σθητον	ἐθειᾰσθήτην	ἐθειᾰ́σθημεν	ἐθειᾰ́σθητε	ἐθειᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	θειᾰσθῶ	θειᾰσθῇς	θειᾰσθῇ	θειᾰσθῆτον	θειᾰσθῆτον	θειᾰσθῶμεν	θειᾰσθῆτε	θειᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	θειᾰσθείην	θειᾰσθείης	θειᾰσθείη	θειᾰσθεῖτον, θειᾰσθείητον	θειᾰσθείτην, θειᾰσθειήτην	θειᾰσθεῖμεν, θειᾰσθείημεν	θειᾰσθεῖτε, θειᾰσθείητε	θειᾰσθεῖεν, θειᾰσθείησᾰν
	imperative		θειᾰ́σθητῐ	θειᾰσθήτω	θειᾰ́σθητον	θειᾰσθήτων		θειᾰ́σθητε	θειᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		θειᾰ́σαι			θειᾰ́σᾰσθαι		θειᾰσθῆναι
participle	m	θειᾰ́σᾱς			θειᾰσᾰ́μενος		θειᾰσθείς
	f	θειᾰ́σᾱσᾰ			θειᾰσᾰμένη		θειᾰσθεῖσᾰ
	n	θειᾰ́σᾰν			θειᾰσᾰ́μενον		θειᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τεθείᾰκᾰ, τεθείᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τεθείᾰκᾰ	τεθείᾰκᾰς	τεθείᾰκε(ν)	τεθειᾰ́κᾰτον	τεθειᾰ́κᾰτον	τεθειᾰ́κᾰμεν	τεθειᾰ́κᾰτε	τεθειᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τεθειᾰ́κω	τεθειᾰ́κῃς	τεθειᾰ́κῃ	τεθειᾰ́κητον	τεθειᾰ́κητον	τεθειᾰ́κωμεν	τεθειᾰ́κητε	τεθειᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	τεθειᾰ́κοιμῐ, τεθειᾰκοίην	τεθειᾰ́κοις, τεθειᾰκοίης	τεθειᾰ́κοι, τεθειᾰκοίη	τεθειᾰ́κοιτον	τεθειᾰκοίτην	τεθειᾰ́κοιμεν	τεθειᾰ́κοιτε	τεθειᾰ́κοιεν
	imperative		τεθείᾰκε	τεθειᾰκέτω	τεθειᾰ́κετον	τεθειᾰκέτων		τεθειᾰ́κετε	τεθειᾰκόντων
middle/ passive	indicative	τεθείᾰσμαι	τεθείᾰσαι	τεθείᾰσται	τεθείᾰσθον	τεθείᾰσθον	τεθειᾰ́σμεθᾰ	τεθείᾰσθε	τεθειᾰ́δᾰται
	subjunctive	τεθειᾰσμένος ὦ	τεθειᾰσμένος ᾖς	τεθειᾰσμένος ᾖ	τεθειᾰσμένω ἦτον	τεθειᾰσμένω ἦτον	τεθειᾰσμένοι ὦμεν	τεθειᾰσμένοι ἦτε	τεθειᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τεθειᾰσμένος εἴην	τεθειᾰσμένος εἴης	τεθειᾰσμένος εἴη	τεθειᾰσμένω εἴητον/εἶτον	τεθειᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	τεθειᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	τεθειᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	τεθειᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τεθείᾰσο	τεθειᾰ́σθω	τεθείᾰσθον	τεθειᾰ́σθων		τεθείᾰσθε	τεθειᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		τεθειᾰκέναι				τεθειᾰ́σθαι
participle	m	τεθειᾰκώς				τεθειᾰσμένος
	f	τεθειᾰκυῖᾰ				τεθειᾰσμένη
	n	τεθειᾰκός				τεθειᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐθειᾰ́κειν, ἐθειᾰ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐθειᾰ́κειν, ἐθειᾰ́κη	ἐθειᾰ́κεις, ἐθειᾰ́κης	ἐθειᾰ́κει(ν)	ἐθειᾰ́κετον	ἐθειᾰκέτην	ἐθειᾰ́κεμεν	ἐθειᾰ́κετε	ἐθειᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐθειᾰ́σμην	ἐθείᾰσο	ἐθείᾰστο	ἐθείᾰσθον	ἐθειᾰ́σθην	ἐθειᾰ́σμεθᾰ	ἐθείᾰσθε	ἐθειᾰ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “θειάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “θειάζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• θειάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette