ιδιαίτερος

See also: ἰδιαίτερος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἰδιαίτερος (idiaíteros), comparative degree of ἴδιος (ídios).

Pronunciation

• IPA^(key): /iˈði̯e.te.ɾos/, /iˈðʝe.te.ɾos/
• Old Hyphenation: ι‧δι‧αί‧τε‧ρος

Adjective

ιδιαίτερος • (idiaíteros) m (feminine ιδιαίτερη, neuter ιδιαίτερο)

1. special
2. particular

Declension

The formal feminine form ιδιαιτέρα (idiaitéra) is used as a noun.

Declension of ιδιαίτερος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ιδιαίτερος •	ιδιαίτερη •	ιδιαίτερο •	ιδιαίτεροι •	ιδιαίτερες •	ιδιαίτερα •
genitive	ιδιαίτερου •	ιδιαίτερης •	ιδιαίτερου •	ιδιαίτερων •	ιδιαίτερων •	ιδιαίτερων •
accusative	ιδιαίτερο •	ιδιαίτερη •	ιδιαίτερο •	ιδιαίτερους •	ιδιαίτερες •	ιδιαίτερα •
vocative	ιδιαίτερε •	ιδιαίτερη •	ιδιαίτερο •	ιδιαίτεροι •	ιδιαίτερες •	ιδιαίτερα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ιδιαίτερος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ιδιαίτερος, etc.)

Related terms

• ιδιαίτατος (idiaítatos, dated superlative)
• ιδιαιτέρα f (idiaitéra, “female private secretary”)
• ιδιαίτερα (idiaítera, adverb)
• ιδιαιτερότητα f (idiaiterótita, “specific individual characteristic”)
• ιδιαιτέρως (idiaitéros, formal adverb)

• and see: ίδιος (ídios, “one's self; the same”)

References

• ιδιαίτερος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.