κεύθω

Ancient Greek

Alternative forms

• κευθᾰ́νω (keuthánō)

Etymology

From Proto-Hellenic *kéutʰō. A close relative to this verb is Proto-Germanic *hūdijaną (“to hide, conceal”). A further comparandum is Old Armenian սուզանեմ (suzanem, “to plunge, dive; to hide”), but this would presuppose an initial palatal *ḱ-, which does not fit with the other words adduced, like Sanskrit कुहू (kuhū, “new moon”) and कुहर (kuhara, “hole, cavity”). Beside the words from Proto-Indo-European *(s)kewdʰ- (“to cover, wrap, encase”), several form with root final *t are found, like κύτος (kútos, “hollow; vessel”) and σκῦτος (skûtos, “skin, hide”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kěu̯.tʰɔː/ → /ˈceɸ.θo/ → /ˈcef.θo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kěu̯.tʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkew.tʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈceɸ.θo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈcef.θo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈcef.θo/

Verb

κεύθω • (keúthō)

1. (poetic) to cover, hide

   Synonyms: κᾰλῠ́πτω (kalúptō), κρῠ́πτω (krúptō)

2. to conceal, keep hidden

Inflection

   Present: κεύθω, κεύθομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεύθω	κεύθεις	κεύθει	κεύθετον	κεύθετον	κεύθομεν	κεύθετε	κεύθουσῐ(ν)
	subjunctive	κεύθω	κεύθῃς	κεύθῃ	κεύθητον	κεύθητον	κεύθωμεν	κεύθητε	κεύθωσῐ(ν)
	optative	κεύθοιμῐ	κεύθοις	κεύθοι	κεύθοιτον	κευθοίτην	κεύθοιμεν	κεύθοιτε	κεύθοιεν
	imperative		κεῦθε	κευθέτω	κεύθετον	κευθέτων		κεύθετε	κευθόντων
middle/ passive	indicative	κεύθομαι	κεύθῃ, κεύθει	κεύθεται	κεύθεσθον	κεύθεσθον	κευθόμεθᾰ	κεύθεσθε	κεύθονται
	subjunctive	κεύθωμαι	κεύθῃ	κεύθηται	κεύθησθον	κεύθησθον	κευθώμεθᾰ	κεύθησθε	κεύθωνται
	optative	κευθοίμην	κεύθοιο	κεύθοιτο	κεύθοισθον	κευθοίσθην	κευθοίμεθᾰ	κεύθοισθε	κεύθοιντο
	imperative		κεύθου	κευθέσθω	κεύθεσθον	κευθέσθων		κεύθεσθε	κευθέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεύθειν				κεύθεσθαι
participle	m	κεύθων				κευθόμενος
	f	κεύθουσᾰ				κευθομένη
	n	κεῦθον				κευθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κεύσω, κεύσομαι, κευσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεύσω	κεύσεις	κεύσει	κεύσετον	κεύσετον	κεύσομεν	κεύσετε	κεύσουσῐ(ν)
	optative	κεύσοιμῐ	κεύσοις	κεύσοι	κεύσοιτον	κευσοίτην	κεύσοιμεν	κεύσοιτε	κεύσοιεν
middle	indicative	κεύσομαι	κεύσῃ, κεύσει	κεύσεται	κεύσεσθον	κεύσεσθον	κευσόμεθᾰ	κεύσεσθε	κεύσονται
	optative	κευσοίμην	κεύσοιο	κεύσοιτο	κεύσοισθον	κευσοίσθην	κευσοίμεθᾰ	κεύσοισθε	κεύσοιντο
passive	indicative	κευσθήσομαι	κευσθήσῃ	κευσθήσεται	κευσθήσεσθον	κευσθήσεσθον	κευσθησόμεθᾰ	κευσθήσεσθε	κευσθήσονται
	optative	κευσθησοίμην	κευσθήσοιο	κευσθήσοιτο	κευσθήσοισθον	κευσθησοίσθην	κευσθησοίμεθᾰ	κευσθήσοισθε	κευσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κεύσειν			κεύσεσθαι		κευσθήσεσθαι
participle	m	κεύσων			κευσόμενος		κευσθησόμενος
	f	κεύσουσᾰ			κευσομένη		κευσθησομένη
	n	κεῦσον			κευσόμενον		κευσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκευσᾰ, ἐκευσᾰ́μην, ἐκεύσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκευσᾰ	ἔκευσᾰς	ἔκευσε(ν)	ἐκεύσᾰτον	ἐκευσᾰ́την	ἐκεύσᾰμεν	ἐκεύσᾰτε	ἔκευσᾰν
	subjunctive	κεύσω	κεύσῃς	κεύσῃ	κεύσητον	κεύσητον	κεύσωμεν	κεύσητε	κεύσωσῐ(ν)
	optative	κεύσαιμῐ	κεύσειᾰς, κεύσαις	κεύσειε(ν), κεύσαι	κεύσαιτον	κευσαίτην	κεύσαιμεν	κεύσαιτε	κεύσειᾰν, κεύσαιεν
	imperative		κεῦσον	κευσᾰ́τω	κεύσᾰτον	κευσᾰ́των		κεύσᾰτε	κευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκευσᾰ́μην	ἐκεύσω	ἐκεύσᾰτο	ἐκεύσᾰσθον	ἐκευσᾰ́σθην	ἐκευσᾰ́μεθᾰ	ἐκεύσᾰσθε	ἐκεύσᾰντο
	subjunctive	κεύσωμαι	κεύσῃ	κεύσηται	κεύσησθον	κεύσησθον	κευσώμεθᾰ	κεύσησθε	κεύσωνται
	optative	κευσαίμην	κεύσαιο	κεύσαιτο	κεύσαισθον	κευσαίσθην	κευσαίμεθᾰ	κεύσαισθε	κεύσαιντο
	imperative		κεῦσαι	κευσᾰ́σθω	κεύσᾰσθον	κευσᾰ́σθων		κεύσᾰσθε	κευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκεύσθην	ἐκεύσθης	ἐκεύσθη	ἐκεύσθητον	ἐκευσθήτην	ἐκεύσθημεν	ἐκεύσθητε	ἐκεύσθησᾰν
	subjunctive	κευσθῶ	κευσθῇς	κευσθῇ	κευσθῆτον	κευσθῆτον	κευσθῶμεν	κευσθῆτε	κευσθῶσῐ(ν)
	optative	κευσθείην	κευσθείης	κευσθείη	κευσθεῖτον, κευσθείητον	κευσθείτην, κευσθειήτην	κευσθεῖμεν, κευσθείημεν	κευσθεῖτε, κευσθείητε	κευσθεῖεν, κευσθείησᾰν
	imperative		κεύσθητῐ	κευσθήτω	κεύσθητον	κευσθήτων		κεύσθητε	κευσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κεῦσαι			κεύσᾰσθαι		κευσθῆναι
participle	m	κεύσᾱς			κευσᾰ́μενος		κευσθείς
	f	κεύσᾱσᾰ			κευσᾰμένη		κευσθεῖσᾰ
	n	κεῦσᾰν			κευσᾰ́μενον		κευσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: κῠ́θον, κῠθόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κῠ́θον	κῠ́θες	κῠ́θε(ν)	κῠ́θετον	κῠθέτην	κῠ́θομεν	κῠ́θετε	κῠ́θον
	subjunctive	κῠ́θω, κῠ́θωμῐ	κῠ́θῃς, κῠ́θῃσθᾰ	κῠ́θῃ, κῠ́θῃσῐ	κῠ́θητον	κῠ́θητον	κῠ́θωμεν	κῠ́θητε	κῠ́θωσῐ(ν)
	optative	κῠ́θοιμῐ	κῠ́θοις/κῠ́θοισθᾰ	κῠ́θοι	κῠθεῖτον	κῠθείτην	κῠθεῖμεν	κῠθεῖτε	κῠθεῖεν
	imperative		κῠ́θε	κῠθέτω	κῠ́θετον	κῠθέτων		κῠ́θετε	κῠθόντων
middle	indicative	κῠθόμην	κῠ́θεο	κῠ́θετο	κῠ́θεσθον	κῠθέσθην	κῠθόμε(σ)θᾰ	κῠ́θεσθε	κῠ́θοντο
	subjunctive	κῠ́θωμαι	κῠ́θηαι	κῠ́θηται	κῠ́θησθον	κῠ́θησθον	κῠθώμε(σ)θᾰ	κῠ́θησθε	κῠ́θωνται
	optative	κῠθοίμην	κῠ́θοιο	κῠ́θοιτο	κῠ́θοισθον	κῠθοίσθην	κῠθοίμε(σ)θᾰ	κῠ́θοισθε	κῠθοίᾰτο
	imperative		κῠ́θεο	κῠθέσθω	κῠ́θεσθον	κῠθέσθων		κῠ́θεσθε	κῠθέσθων
		active			middle
infinitive		κῠθεῖν/κῠθέμεν(αι)			κῠθέσθαι
participle	m	κῠθών			κῠθόμενος
	f	κῠθοῦσᾰ			κῠθομένη
	n	κῠθόν			κῠθόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κέκευθᾰ (passive sense)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκευθᾰ	κέκευθᾰς	κέκευθε(ν)	κεκεύθᾰτον	κεκεύθᾰτον	κεκεύθᾰμεν	κεκεύθᾰτε	κεκεύθᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκεύθω	κεκεύθῃς	κεκεύθῃ	κεκεύθητον	κεκεύθητον	κεκεύθωμεν	κεκεύθητε	κεκεύθωσῐ(ν)
	optative	κεκεύθοιμῐ, κεκευθοίην	κεκεύθοις, κεκευθοίης	κεκεύθοι, κεκευθοίη	κεκεύθοιτον	κεκευθοίτην	κεκεύθοιμεν	κεκεύθοιτε	κεκεύθοιεν
	imperative		κέκευθε	κεκευθέτω	κεκεύθετον	κεκευθέτων		κεκεύθετε	κεκευθόντων
		active
infinitive		κεκευθέναι
participle	m	κεκευθώς
	f	κεκευθυῖᾰ
	n	κεκευθός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεκεύθειν (passive sense)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεκεύθειν, ἐκεκεύθη	ἐκεκεύθεις, ἐκεκεύθης	ἐκεκεύθει(ν)	ἐκεκεύθετον	ἐκεκευθέτην	ἐκεκεύθεμεν	ἐκεκεύθετε	ἐκεκεύθεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀμφῐκεύθω (amphikeúthō)
• ἐνῐκεύθω (enikeúthō)
• ἐπῐκεύθω (epikeúthō)
• κευθῆνες (keuthênes)
• κεύθησῐς (keúthēsis)
• κευθμός (keuthmós)
• κευθμών (keuthmṓn)
• κεῦθμᾰ (keûthma)
• κεῦθος (keûthos)

 

Further reading

• “κεύθω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κεύθω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κεύθω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κεύθω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κεύθω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN