κολοβός

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, of Pre-Greek origin.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ko.lo.bós/ → /ko.loˈβos/ → /ko.loˈvos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ko.lo.bós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ko.loˈbos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ko.loˈβos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ko.loˈvos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ko.loˈvos/

Adjective

κολοβός • (kolobós) m or f (neuter κολοβόν); second declension

1. docked, curtailed
   1. maimed, mutilated
   2. stunted (of trees)
   3. short, undersized
   4. broken, chipped (of a cup)
   5. truncated (of a cone)

Declension

Second declension of κολοβός; κολοβόν (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		κολοβός kolobós	κολοβόν kolobón		κολοβώ kolobṓ	κολοβώ kolobṓ		κολοβοί koloboí	κολοβᾰ́ kolobá
Genitive		κολοβοῦ koloboû	κολοβοῦ koloboû		κολοβοῖν koloboîn	κολοβοῖν koloboîn		κολοβῶν kolobôn	κολοβῶν kolobôn
Dative		κολοβῷ kolobôi	κολοβῷ kolobôi		κολοβοῖν koloboîn	κολοβοῖν koloboîn		κολοβοῖς koloboîs	κολοβοῖς koloboîs
Accusative		κολοβόν kolobón	κολοβόν kolobón		κολοβώ kolobṓ	κολοβώ kolobṓ		κολοβούς koloboús	κολοβᾰ́ kolobá
Vocative		κολοβέ kolobé	κολοβόν kolobón		κολοβώ kolobṓ	κολοβώ kolobṓ		κολοβοί koloboí	κολοβᾰ́ kolobá
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		κολοβῶς kolobôs			κολοβώτερος kolobṓteros			κολοβώτᾰτος kolobṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• κολόβῐον n (kolóbion, “short-sleeved tunic”)
• κολόβᾰξ n (kolóbax, “short-sleeved tunic”)
• κολοβῐ́ζω (kolobízō, “mutilate”)
• κολοβομάχη f (kolobomákhē, “interrupted battle”)
• κολοβότης f (kolobótēs, “stuntedness”)
• κολοβόω (kolobóō, “dock, curtail, mutilate, shorten”)
• κολοβοκέρατος (kolobokératos, “with stunted horns”)
• κολοβόκερκος (kolobókerkos, “with docked tail”)
• κολοβώδης (kolobṓdēs, “stunted, stumpy”)
• κολόβωμᾰ n (kolóbōma, “the part taken away in mutilation”)
• κολόβωσῐς f (kolóbōsis, “mutilation”)

Related terms

• κόλος (kólos, “docked”)
• κλαμβός (klambós, “mutilated, docked, cropped”)

Descendants

• Translingual: Colobus, Otocolobus

References

• “κολοβός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κολοβός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

Greek

Etymology

From Ancient Greek κολοβός.

Pronunciation

• IPA^(key): /ko.loˈvos/
• Hyphenation: κο‧λο‧βός

Adjective

κολοβός • (kolovós) m (feminine κολοβή, neuter κολοβό)

1. docked, curtailed

   Ο μύθος του Αισώπου για την κολοβή αλεπού.

   O mýthos tou Aisópou gia tin koloví alepoú.

   Aesop's fable of the fox without a tail.

2. (figuratively) of which a part is missing (usually the last)

   κολοβός στίχος

   kolovós stíchos

   shortened/incomplete verse

Declension

Declension of κολοβός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναληπτικός •	αναληπτική •	αναληπτικό •	αναληπτικοί •	αναληπτικές •	αναληπτικά •
genitive	αναληπτικού •	αναληπτικής •	αναληπτικού •	αναληπτικών •	αναληπτικών •	αναληπτικών •
accusative	αναληπτικό •	αναληπτική •	αναληπτικό •	αναληπτικούς •	αναληπτικές •	αναληπτικά •
vocative	αναληπτικέ •	αναληπτική •	αναληπτικό •	αναληπτικοί •	αναληπτικές •	αναληπτικά •

Derived terms

• φίδι κολοβό n (fídi kolovó, “(literally: docked snake) a cunning, insidious person”)

Related terms

• ακολόβωτος (akolóvotos, “not docked”)
• κολόβωμα n (kolóvoma, “the cutting of last section”)
• κολοβώνω (kolovóno, “I dock, curtail”)