κρυπτέος

Ancient Greek

Etymology

From κρύπτω (krúptō, “hide”) +‎ -τέος (-téos, “a suffix forming masculine verbal adjectives of necessity”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kryp.té.os/ → /krypˈte.os/ → /kripˈte.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kryp.té.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /krypˈte.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /krypˈte.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /krypˈte.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kripˈte.os/

Adjective

κρυπτέος • (kruptéos) m (feminine κρυπτέᾱ, neuter κρυπτέον); first/second declension

1. that must hide

Declension

First and second declension of κρῠπτέος; κρῠπτέᾱ; κρῠπτέον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κρῠπτέος kruptéos	κρῠπτέᾱ kruptéā	κρῠπτέον kruptéon		κρῠπτέω kruptéō	κρῠπτέᾱ kruptéā	κρῠπτέω kruptéō		κρῠπτέοι kruptéoi	κρῠπτέαι kruptéai	κρῠπτέᾰ kruptéa
Genitive		κρῠπτέου kruptéou	κρῠπτέᾱς kruptéās	κρῠπτέου kruptéou		κρῠπτέοιν kruptéoin	κρῠπτέαιν kruptéain	κρῠπτέοιν kruptéoin		κρῠπτέων kruptéōn	κρῠπτέων kruptéōn	κρῠπτέων kruptéōn
Dative		κρῠπτέῳ kruptéōi	κρῠπτέᾳ kruptéāi	κρῠπτέῳ kruptéōi		κρῠπτέοιν kruptéoin	κρῠπτέαιν kruptéain	κρῠπτέοιν kruptéoin		κρῠπτέοις kruptéois	κρῠπτέαις kruptéais	κρῠπτέοις kruptéois
Accusative		κρῠπτέον kruptéon	κρῠπτέᾱν kruptéān	κρῠπτέον kruptéon		κρῠπτέω kruptéō	κρῠπτέᾱ kruptéā	κρῠπτέω kruptéō		κρῠπτέους kruptéous	κρῠπτέᾱς kruptéās	κρῠπτέᾰ kruptéa
Vocative		κρῠπτέε kruptée	κρῠπτέᾱ kruptéā	κρῠπτέον kruptéon		κρῠπτέω kruptéō	κρῠπτέᾱ kruptéā	κρῠπτέω kruptéō		κρῠπτέοι kruptéoi	κρῠπτέαι kruptéai	κρῠπτέᾰ kruptéa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κρῠπτέως kruptéōs				κρῠπτεώτερος krupteṓteros				κρῠπτεώτᾰτος krupteṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.