ολοκλήρωση
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Etymology[edit]
Learnedly from ολοκληρώνω (olokliróno) + -ση (-si) with semantic loan from French intégrale in the calculus sense.[1]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
ολοκλήρωση • (oloklírosi) f (plural ολοκληρώσεις)
Declension[edit]
declension of ολοκλήρωση
| case \ number | singular | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | ολοκλήρωση • | ολοκληρώσεις • | |
| genitive | ολοκλήρωσης • | ολοκληρώσεων • | |
| accusative | ολοκλήρωση • | ολοκληρώσεις • | |
| vocative | ολοκλήρωση • | ολοκληρώσεις • | |
| Older or formal genitive singular: ολοκληρώσεως • | |||
Related terms[edit]
- see: ολόκληρος (olókliros)
References[edit]
- ^ ολοκλήρωση - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.