παυόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pau̯.ó.me.nos/ → /paˈβo.me.nos/ → /paˈvo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pau̯.ó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈwo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈβo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈvo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈvo.me.nos/

Participle

παυόμενος • (pauómenos)

1. masculine present mediopassive participle of παύω (paúō)

Inflection

First and second declension of παυόμενος; παυομένη; παυόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		παυόμενος pauómenos	παυομένη pauoménē	παυόμενον pauómenon		παυομένω pauoménō	παυομένᾱ pauoménā	παυομένω pauoménō		παυόμενοι pauómenoi	παυόμεναι pauómenai	παυόμενᾰ pauómena
Genitive		παυομένου pauoménou	παυομένης pauoménēs	παυομένου pauoménou		παυομένοιν pauoménoin	παυομέναιν pauoménain	παυομένοιν pauoménoin		παυομένων pauoménōn	παυομένων pauoménōn	παυομένων pauoménōn
Dative		παυομένῳ pauoménōi	παυομένῃ pauoménēi	παυομένῳ pauoménōi		παυομένοιν pauoménoin	παυομέναιν pauoménain	παυομένοιν pauoménoin		παυομένοις pauoménois	παυομέναις pauoménais	παυομένοις pauoménois
Accusative		παυόμενον pauómenon	παυομένην pauoménēn	παυόμενον pauómenon		παυομένω pauoménō	παυομένᾱ pauoménā	παυομένω pauoménō		παυομένους pauoménous	παυομένᾱς pauoménās	παυόμενᾰ pauómena
Vocative		παυόμενε pauómene	παυομένη pauoménē	παυόμενον pauómenon		παυομένω pauoménō	παυομένᾱ pauoménā	παυομένω pauoménō		παυόμενοι pauómenoi	παυόμεναι pauómenai	παυόμενᾰ pauómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		παυομένως pauoménōs				παυομενώτερος pauomenṓteros				παυομενώτᾰτος pauomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.