περιττός

Greek

Adjective

περιττός • (perittós) m (feminine περιττή, neuter περιττό)

1. unnecessary, needless, superfluous
2. (mathematics) odd

   Antonym: άρτιος (ártios)

Declension

Declension of περιττός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	περιττός •	περιττή •	περιττό •	περιττοί •	περιττές •	περιττά •
genitive	περιττού •	περιττής •	περιττού •	περιττών •	περιττών •	περιττών •
accusative	περιττό •	περιττή •	περιττό •	περιττούς •	περιττές •	περιττά •
vocative	περιττέ •	περιττή •	περιττό •	περιττοί •	περιττές •	περιττά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο περιττός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο περιττός, etc.)