προγόνοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ɡó.noi̯n/ → /proˈɣo.nyn/ → /proˈɣo.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ɡó.noi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈɡo.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈɣo.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈɣo.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈɣo.nin/

Noun

προγόνοιν • (progónoin)

1. genitive/dative dual of πρόγονος (prógonos)