προσπέμπω

Ancient Greek

Etymology

From προσ- (pros-) +‎ πέμπω (pémpō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pros.pém.pɔː/ → /prosˈpem.po/ → /prosˈpem.bo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pros.pém.pɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prosˈpem.po/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /prosˈpem.po/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prosˈpem.po/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prosˈpem.bo/

Verb

προσπέμπω • (prospémpō)

1. to send to

Conjugation

   Present: προσπέμπω, προσπέμπομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσπέμπω	προσπέμπεις	προσπέμπει	προσπέμπετον	προσπέμπετον	προσπέμπομεν	προσπέμπετε	προσπέμπουσῐ(ν)
	subjunctive	προσπέμπω	προσπέμπῃς	προσπέμπῃ	προσπέμπητον	προσπέμπητον	προσπέμπωμεν	προσπέμπητε	προσπέμπωσῐ(ν)
	optative	προσπέμποιμῐ	προσπέμποις	προσπέμποι	προσπέμποιτον	προσπεμποίτην	προσπέμποιμεν	προσπέμποιτε	προσπέμποιεν
	imperative		πρόσπεμπε	προσπεμπέτω	προσπέμπετον	προσπεμπέτων		προσπέμπετε	προσπεμπόντων
middle/ passive	indicative	προσπέμπομαι	προσπέμπῃ, προσπέμπει	προσπέμπεται	προσπέμπεσθον	προσπέμπεσθον	προσπεμπόμεθᾰ	προσπέμπεσθε	προσπέμπονται
	subjunctive	προσπέμπωμαι	προσπέμπῃ	προσπέμπηται	προσπέμπησθον	προσπέμπησθον	προσπεμπώμεθᾰ	προσπέμπησθε	προσπέμπωνται
	optative	προσπεμποίμην	προσπέμποιο	προσπέμποιτο	προσπέμποισθον	προσπεμποίσθην	προσπεμποίμεθᾰ	προσπέμποισθε	προσπέμποιντο
	imperative		προσπέμπου	προσπεμπέσθω	προσπέμπεσθον	προσπεμπέσθων		προσπέμπεσθε	προσπεμπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προσπέμπειν				προσπέμπεσθαι
participle	m	προσπέμπων				προσπεμπόμενος
	f	προσπέμπουσᾰ				προσπεμπομένη
	n	προσπέμπον				προσπεμπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προσέπεμπον, προσεπεμπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσέπεμπον	προσέπεμπες	προσέπεμπε(ν)	προσεπέμπετον	προσεπεμπέτην	προσεπέμπομεν	προσεπέμπετε	προσέπεμπον
middle/ passive	indicative	προσεπεμπόμην	προσεπέμπου	προσεπέμπετο	προσεπέμπεσθον	προσεπεμπέσθην	προσεπεμπόμεθᾰ	προσεπέμπεσθε	προσεπέμποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προσπέμψω, προσπέμψομαι, προσπεμφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσπέμψω	προσπέμψεις	προσπέμψει	προσπέμψετον	προσπέμψετον	προσπέμψομεν	προσπέμψετε	προσπέμψουσῐ(ν)
	optative	προσπέμψοιμῐ	προσπέμψοις	προσπέμψοι	προσπέμψοιτον	προσπεμψοίτην	προσπέμψοιμεν	προσπέμψοιτε	προσπέμψοιεν
middle	indicative	προσπέμψομαι	προσπέμψῃ, προσπέμψει	προσπέμψεται	προσπέμψεσθον	προσπέμψεσθον	προσπεμψόμεθᾰ	προσπέμψεσθε	προσπέμψονται
	optative	προσπεμψοίμην	προσπέμψοιο	προσπέμψοιτο	προσπέμψοισθον	προσπεμψοίσθην	προσπεμψοίμεθᾰ	προσπέμψοισθε	προσπέμψοιντο
passive	indicative	προσπεμφθήσομαι	προσπεμφθήσῃ	προσπεμφθήσεται	προσπεμφθήσεσθον	προσπεμφθήσεσθον	προσπεμφθησόμεθᾰ	προσπεμφθήσεσθε	προσπεμφθήσονται
	optative	προσπεμφθησοίμην	προσπεμφθήσοιο	προσπεμφθήσοιτο	προσπεμφθήσοισθον	προσπεμφθησοίσθην	προσπεμφθησοίμεθᾰ	προσπεμφθήσοισθε	προσπεμφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		προσπέμψειν			προσπέμψεσθαι		προσπεμφθήσεσθαι
participle	m	προσπέμψων			προσπεμψόμενος		προσπεμφθησόμενος
	f	προσπέμψουσᾰ			προσπεμψομένη		προσπεμφθησομένη
	n	προσπέμψον			προσπεμψόμενον		προσπεμφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προσέπεμψᾰ, προσεπεμψᾰ́μην, προσεπέμφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσέπεμψᾰ	προσέπεμψᾰς	προσέπεμψε(ν)	προσεπέμψᾰτον	προσεπεμψᾰ́την	προσεπέμψᾰμεν	προσεπέμψᾰτε	προσέπεμψᾰν
	subjunctive	προσπέμψω	προσπέμψῃς	προσπέμψῃ	προσπέμψητον	προσπέμψητον	προσπέμψωμεν	προσπέμψητε	προσπέμψωσῐ(ν)
	optative	προσπέμψαιμῐ	προσπέμψειᾰς, προσπέμψαις	προσπέμψειε(ν), προσπέμψαι	προσπέμψαιτον	προσπεμψαίτην	προσπέμψαιμεν	προσπέμψαιτε	προσπέμψειᾰν, προσπέμψαιεν
	imperative		πρόσπεμψον	προσπεμψᾰ́τω	προσπέμψᾰτον	προσπεμψᾰ́των		προσπέμψᾰτε	προσπεμψᾰ́ντων
middle	indicative	προσεπεμψᾰ́μην	προσεπέμψω	προσεπέμψᾰτο	προσεπέμψᾰσθον	προσεπεμψᾰ́σθην	προσεπεμψᾰ́μεθᾰ	προσεπέμψᾰσθε	προσεπέμψᾰντο
	subjunctive	προσπέμψωμαι	προσπέμψῃ	προσπέμψηται	προσπέμψησθον	προσπέμψησθον	προσπεμψώμεθᾰ	προσπέμψησθε	προσπέμψωνται
	optative	προσπεμψαίμην	προσπέμψαιο	προσπέμψαιτο	προσπέμψαισθον	προσπεμψαίσθην	προσπεμψαίμεθᾰ	προσπέμψαισθε	προσπέμψαιντο
	imperative		πρόσπεμψαι	προσπεμψᾰ́σθω	προσπέμψᾰσθον	προσπεμψᾰ́σθων		προσπέμψᾰσθε	προσπεμψᾰ́σθων
passive	indicative	προσεπέμφθην	προσεπέμφθης	προσεπέμφθη	προσεπέμφθητον	προσεπεμφθήτην	προσεπέμφθημεν	προσεπέμφθητε	προσεπέμφθησᾰν
	subjunctive	προσπεμφθῶ	προσπεμφθῇς	προσπεμφθῇ	προσπεμφθῆτον	προσπεμφθῆτον	προσπεμφθῶμεν	προσπεμφθῆτε	προσπεμφθῶσῐ(ν)
	optative	προσπεμφθείην	προσπεμφθείης	προσπεμφθείη	προσπεμφθεῖτον, προσπεμφθείητον	προσπεμφθείτην, προσπεμφθειήτην	προσπεμφθεῖμεν, προσπεμφθείημεν	προσπεμφθεῖτε, προσπεμφθείητε	προσπεμφθεῖεν, προσπεμφθείησᾰν
	imperative		προσπέμφθητῐ	προσπεμφθήτω	προσπέμφθητον	προσπεμφθήτων		προσπέμφθητε	προσπεμφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		προσπέμψαι			προσπέμψᾰσθαι		προσπεμφθῆναι
participle	m	προσπέμψᾱς			προσπεμψᾰ́μενος		προσπεμφθείς
	f	προσπέμψᾱσᾰ			προσπεμψᾰμένη		προσπεμφθεῖσᾰ
	n	προσπέμψᾰν			προσπεμψᾰ́μενον		προσπεμφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• προσπέμπω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “προσπέμπω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “προσπέμπω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press