πρόσοικος

Ancient Greek

Etymology

προσ- (pros-) +‎ οἶκος (oîkos)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pró.soi̯.kos/ → /ˈpro.sy.kos/ → /ˈpro.si.kos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pró.soi̯.kos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpro.sy.kos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpro.sy.kos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpro.sy.kos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpro.si.kos/

Adjective

πρόσοικος • (prósoikos) m or f (neuter πρόσοικον); second declension

1. neighboring, dwelling near

Declension

Second declension of πρόσοικος; πρόσοικον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πρόσοικος prósoikos	πρόσοικον prósoikon		προσοίκω prosoíkō	προσοίκω prosoíkō		πρόσοικοι prósoikoi	πρόσοικᾰ prósoika
Genitive		προσοίκου prosoíkou	προσοίκου prosoíkou		προσοίκοιν prosoíkoin	προσοίκοιν prosoíkoin		προσοίκων prosoíkōn	προσοίκων prosoíkōn
Dative		προσοίκῳ prosoíkōi	προσοίκῳ prosoíkōi		προσοίκοιν prosoíkoin	προσοίκοιν prosoíkoin		προσοίκοις prosoíkois	προσοίκοις prosoíkois
Accusative		πρόσοικον prósoikon	πρόσοικον prósoikon		προσοίκω prosoíkō	προσοίκω prosoíkō		προσοίκους prosoíkous	πρόσοικᾰ prósoika
Vocative		πρόσοικε prósoike	πρόσοικον prósoikon		προσοίκω prosoíkō	προσοίκω prosoíkō		πρόσοικοι prósoikoi	πρόσοικᾰ prósoika
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		προσοίκως prosoíkōs			προσοικότερος prosoikóteros			προσοικότᾰτος prosoikótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

πρόσοικος • (prósoikos) m (genitive προσοίκου); second declension

1. neighbor

Declension

Second declension of ὁ πρόσοικος; τοῦ προσοίκου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πρόσοικος ho prósoikos	τὼ προσοίκω tṑ prosoíkō	οἱ πρόσοικοι hoi prósoikoi
Genitive	τοῦ προσοίκου toû prosoíkou	τοῖν προσοίκοιν toîn prosoíkoin	τῶν προσοίκων tôn prosoíkōn
Dative	τῷ προσοίκῳ tôi prosoíkōi	τοῖν προσοίκοιν toîn prosoíkoin	τοῖς προσοίκοις toîs prosoíkois
Accusative	τὸν πρόσοικον tòn prósoikon	τὼ προσοίκω tṑ prosoíkō	τοὺς προσοίκους toùs prosoíkous
Vocative	πρόσοικε prósoike	προσοίκω prosoíkō	πρόσοικοι prósoikoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• πρόσοικος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “πρόσοικος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • dwelling near idem, page 257.
  • neighbour idem, page 555.
  • neighbouring idem, page 555.