σφίγγω

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, perhaps of Pre-Greek origin.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spʰíŋ.ɡɔː/ → /ˈsɸiŋ.ɡo/ → /ˈsfiŋ.ɡo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spʰíŋ.ɡɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈspʰiŋ.ɡo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsɸiŋ.ɡo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsfiŋ.ɡo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsfiŋ.ɡo/

Verb

σφῐ́γγω • (sphíngō)

1. to bind tight, tie fast

   Antonym: χᾰλᾰ́ω (khaláō)

2. to bind or hold together
3. to tie up in a bundle
4. to tighten up
5. to press together

Inflection

   Present: σφῐ́γγω, σφῐ́γγομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σφῐ́γγω	σφῐ́γγεις	σφῐ́γγει	σφῐ́γγετον	σφῐ́γγετον	σφῐ́γγομεν	σφῐ́γγετε	σφῐ́γγουσῐ(ν)
	subjunctive	σφῐ́γγω	σφῐ́γγῃς	σφῐ́γγῃ	σφῐ́γγητον	σφῐ́γγητον	σφῐ́γγωμεν	σφῐ́γγητε	σφῐ́γγωσῐ(ν)
	optative	σφῐ́γγοιμῐ	σφῐ́γγοις	σφῐ́γγοι	σφῐ́γγοιτον	σφῐγγοίτην	σφῐ́γγοιμεν	σφῐ́γγοιτε	σφῐ́γγοιεν
	imperative		σφῐ́γγε	σφῐγγέτω	σφῐ́γγετον	σφῐγγέτων		σφῐ́γγετε	σφῐγγόντων
middle/ passive	indicative	σφῐ́γγομαι	σφῐ́γγῃ, σφῐ́γγει	σφῐ́γγεται	σφῐ́γγεσθον	σφῐ́γγεσθον	σφῐγγόμεθᾰ	σφῐ́γγεσθε	σφῐ́γγονται
	subjunctive	σφῐ́γγωμαι	σφῐ́γγῃ	σφῐ́γγηται	σφῐ́γγησθον	σφῐ́γγησθον	σφῐγγώμεθᾰ	σφῐ́γγησθε	σφῐ́γγωνται
	optative	σφῐγγοίμην	σφῐ́γγοιο	σφῐ́γγοιτο	σφῐ́γγοισθον	σφῐγγοίσθην	σφῐγγοίμεθᾰ	σφῐ́γγοισθε	σφῐ́γγοιντο
	imperative		σφῐ́γγου	σφῐγγέσθω	σφῐ́γγεσθον	σφῐγγέσθων		σφῐ́γγεσθε	σφῐγγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σφῐ́γγειν				σφῐ́γγεσθαι
participle	m	σφῐ́γγων				σφῐγγόμενος
	f	σφῐ́γγουσᾰ				σφῐγγομένη
	n	σφῐ́γγον				σφῐγγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔσφῐγγον, ἐσφῐγγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσφῐγγον	ἔσφῐγγες	ἔσφῐγγε(ν)	ἐσφῐ́γγετον	ἐσφῐγγέτην	ἐσφῐ́γγομεν	ἐσφῐ́γγετε	ἔσφῐγγον
middle/ passive	indicative	ἐσφῐγγόμην	ἐσφῐ́γγου	ἐσφῐ́γγετο	ἐσφῐ́γγεσθον	ἐσφῐγγέσθην	ἐσφῐγγόμεθᾰ	ἐσφῐ́γγεσθε	ἐσφῐ́γγοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σφῐ́γξω, σφῐ́γξομαι, σφῐγχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σφῐ́γξω	σφῐ́γξεις	σφῐ́γξει	σφῐ́γξετον	σφῐ́γξετον	σφῐ́γξομεν	σφῐ́γξετε	σφῐ́γξουσῐ(ν)
	optative	σφῐ́γξοιμῐ	σφῐ́γξοις	σφῐ́γξοι	σφῐ́γξοιτον	σφῐγξοίτην	σφῐ́γξοιμεν	σφῐ́γξοιτε	σφῐ́γξοιεν
middle	indicative	σφῐ́γξομαι	σφῐ́γξῃ, σφῐ́γξει	σφῐ́γξεται	σφῐ́γξεσθον	σφῐ́γξεσθον	σφῐγξόμεθᾰ	σφῐ́γξεσθε	σφῐ́γξονται
	optative	σφῐγξοίμην	σφῐ́γξοιο	σφῐ́γξοιτο	σφῐ́γξοισθον	σφῐγξοίσθην	σφῐγξοίμεθᾰ	σφῐ́γξοισθε	σφῐ́γξοιντο
passive	indicative	σφῐγχθήσομαι	σφῐγχθήσῃ	σφῐγχθήσεται	σφῐγχθήσεσθον	σφῐγχθήσεσθον	σφῐγχθησόμεθᾰ	σφῐγχθήσεσθε	σφῐγχθήσονται
	optative	σφῐγχθησοίμην	σφῐγχθήσοιο	σφῐγχθήσοιτο	σφῐγχθήσοισθον	σφῐγχθησοίσθην	σφῐγχθησοίμεθᾰ	σφῐγχθήσοισθε	σφῐγχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σφῐ́γξειν			σφῐ́γξεσθαι		σφῐγχθήσεσθαι
participle	m	σφῐ́γξων			σφῐγξόμενος		σφῐγχθησόμενος
	f	σφῐ́γξουσᾰ			σφῐγξομένη		σφῐγχθησομένη
	n	σφῐ́γξον			σφῐγξόμενον		σφῐγχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔσφῐγᾰ, ἐσφῐγᾰ́μην, ἐσφῐ́γχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσφῐγᾰ	ἔσφῐγᾰς	ἔσφῐγε(ν)	ἐσφῐ́γᾰτον	ἐσφῐγᾰ́την	ἐσφῐ́γᾰμεν	ἐσφῐ́γᾰτε	ἔσφῐγᾰν
	subjunctive	σφῐ́γξω	σφῐ́γξῃς	σφῐ́γξῃ	σφῐ́γξητον	σφῐ́γξητον	σφῐ́γξωμεν	σφῐ́γξητε	σφῐ́γξωσῐ(ν)
	optative	σφῐ́γξαιμῐ	σφῐ́γξειᾰς, σφῐ́γξαις	σφῐ́γξειε(ν), σφῐ́γξαι	σφῐ́γξαιτον	σφῐγξαίτην	σφῐ́γξαιμεν	σφῐ́γξαιτε	σφῐ́γξειᾰν, σφῐ́γξαιεν
	imperative		σφῐ́γξον	σφῐγξᾰ́τω	σφῐ́γξᾰτον	σφῐγξᾰ́των		σφῐ́γξᾰτε	σφῐγξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσφῐγᾰ́μην	ἐσφῐ́γω	ἐσφῐ́γᾰτο	ἐσφῐ́γᾰσθον	ἐσφῐγᾰ́σθην	ἐσφῐγᾰ́μεθᾰ	ἐσφῐ́γᾰσθε	ἐσφῐ́γᾰντο
	subjunctive	σφῐ́γξωμαι	σφῐ́γξῃ	σφῐ́γξηται	σφῐ́γξησθον	σφῐ́γξησθον	σφῐγξώμεθᾰ	σφῐ́γξησθε	σφῐ́γξωνται
	optative	σφῐγξαίμην	σφῐ́γξαιο	σφῐ́γξαιτο	σφῐ́γξαισθον	σφῐγξαίσθην	σφῐγξαίμεθᾰ	σφῐ́γξαισθε	σφῐ́γξαιντο
	imperative		σφῐ́γξαι	σφῐγξᾰ́σθω	σφῐ́γξᾰσθον	σφῐγξᾰ́σθων		σφῐ́γξᾰσθε	σφῐγξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσφῐ́γχθην	ἐσφῐ́γχθης	ἐσφῐ́γχθη	ἐσφῐ́γχθητον	ἐσφῐγχθήτην	ἐσφῐ́γχθημεν	ἐσφῐ́γχθητε	ἐσφῐ́γχθησᾰν
	subjunctive	σφῐγχθῶ	σφῐγχθῇς	σφῐγχθῇ	σφῐγχθῆτον	σφῐγχθῆτον	σφῐγχθῶμεν	σφῐγχθῆτε	σφῐγχθῶσῐ(ν)
	optative	σφῐγχθείην	σφῐγχθείης	σφῐγχθείη	σφῐγχθεῖτον, σφῐγχθείητον	σφῐγχθείτην, σφῐγχθειήτην	σφῐγχθεῖμεν, σφῐγχθείημεν	σφῐγχθεῖτε, σφῐγχθείητε	σφῐγχθεῖεν, σφῐγχθείησᾰν
	imperative		σφῐ́γχθητῐ	σφῐγχθήτω	σφῐ́γχθητον	σφῐγχθήτων		σφῐ́γχθητε	σφῐγχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σφῐ́γξαι			σφῐ́γξᾰσθαι		σφῐγχθῆναι
participle	m	σφῐ́γξᾱς			σφῐγξᾰ́μενος		σφῐγχθείς
	f	σφῐ́γξᾱσᾰ			σφῐγξᾰμένη		σφῐγχθεῖσᾰ
	n	σφῐ́γξᾰν			σφῐγξᾰ́μενον		σφῐγχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποσφῐ́γγω (aposphíngō)
• δῐᾰσφῐ́γγω (diasphíngō)
• ἐπῐσφῐ́γγω (episphíngō)
• περῐσφῐ́γγω (perisphíngō)
• σφῐγκτήρ (sphinktḗr)
• σφῐ́γκτης (sphínktēs)
• σφῐγκτός (sphinktós)
• σφῐ́γκτωρ (sphínktōr)
• σφῐ́γμᾰ (sphígma)
• Σφῐ́γξ (Sphínx)
• σφῐ́γξῐς (sphínxis)
• σῠνσφῐ́γγω (sunsphíngō)
• ὑποσφῐ́γγω (huposphíngō)

 

Further reading

• “σφίγγω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σφίγγω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• σφίγγω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) “σφίγγω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1431

Greek

Etymology

From Ancient Greek σφῐ́γγω (sphíngō).

Verb

σφίγγω • (sfíngo) (past έσφιξα, passive σφίγγομαι, p‑past σφίχτηκα, ppp σφιγμένος)

1. to squeeze, tighten
2. to tie (e.g. shoelaces)
3. to thicken (e.g. a sauce)
4. (figurative) to behave in a constrained, cautious manner

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

References

• σφίγγω - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.