τεύχω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *téukʰō, thematicized formation from Proto-Indo-European *dʰéwgʰti, root present of *dʰewgʰ-. Related to τυγχάνω (tunkhánō), which is from a different present stem and with which it shares some forms.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /těu̯.kʰɔː/ → /ˈteɸ.xo/ → /ˈtef.xo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /těu̯.kʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtew.kʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈteɸ.xo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈtef.xo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈtef.xo/

Verb

τεύχω • (teúkhō)

1. to make, do, fashion, perform
2. to cause, prepare

Inflection

   Present: τεύχω, τεύχομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τεύχω	τεύχεις	τεύχει	τεύχετον	τεύχετον	τεύχομεν	τεύχετε	τεύχουσῐ(ν)
	subjunctive	τεύχω	τεύχῃς	τεύχῃ	τεύχητον	τεύχητον	τεύχωμεν	τεύχητε	τεύχωσῐ(ν)
	optative	τεύχοιμῐ	τεύχοις	τεύχοι	τεύχοιτον	τευχοίτην	τεύχοιμεν	τεύχοιτε	τεύχοιεν
	imperative		τεῦχε	τευχέτω	τεύχετον	τευχέτων		τεύχετε	τευχόντων
middle/ passive	indicative	τεύχομαι	τεύχῃ, τεύχει	τεύχεται	τεύχεσθον	τεύχεσθον	τευχόμεθᾰ	τεύχεσθε	τεύχονται
	subjunctive	τεύχωμαι	τεύχῃ	τεύχηται	τεύχησθον	τεύχησθον	τευχώμεθᾰ	τεύχησθε	τεύχωνται
	optative	τευχοίμην	τεύχοιο	τεύχοιτο	τεύχοισθον	τευχοίσθην	τευχοίμεθᾰ	τεύχοισθε	τεύχοιντο
	imperative		τεύχου	τευχέσθω	τεύχεσθον	τευχέσθων		τεύχεσθε	τευχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τεύχειν				τεύχεσθαι
participle	m	τεύχων				τευχόμενος
	f	τεύχουσᾰ				τευχομένη
	n	τεῦχον				τευχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔτευχον, ἐτευχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτευχον	ἔτευχες	ἔτευχε(ν)	ἐτεύχετον	ἐτευχέτην	ἐτεύχομεν	ἐτεύχετε	ἔτευχον
middle/ passive	indicative	ἐτευχόμην	ἐτεύχου	ἐτεύχετο	ἐτεύχεσθον	ἐτευχέσθην	ἐτευχόμεθᾰ	ἐτεύχεσθε	ἐτεύχοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: τεῦχον, τευχόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τεῦχον	τεῦχες	τεῦχε(ν)	τεύχετον	τευχέτην	τεύχομεν	τεύχετε	τεῦχον
middle/ passive	indicative	τευχόμην	τεύχου	τεύχετο	τεύχεσθον	τευχέσθην	τευχόμε(σ)θᾰ	τεύχεσθε	τεύχοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τεύξω, τεύξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τεύξω	τεύξεις	τεύξει	τεύξετον	τεύξετον	τεύξομεν	τεύξετε	τεύξουσῐ(ν)
	optative	τεύξοιμῐ	τεύξοις	τεύξοι	τεύξοιτον	τευξοίτην	τεύξοιμεν	τεύξοιτε	τεύξοιεν
middle	indicative	τεύξομαι	τεύξῃ, τεύξει	τεύξεται	τεύξεσθον	τεύξεσθον	τευξόμεθᾰ	τεύξεσθε	τεύξονται
	optative	τευξοίμην	τεύξοιο	τεύξοιτο	τεύξοισθον	τευξοίσθην	τευξοίμεθᾰ	τεύξοισθε	τεύξοιντο
		active			middle
infinitive		τεύξειν			τεύξεσθαι
participle	m	τεύξων			τευξόμενος
	f	τεύξουσᾰ			τευξομένη
	n	τεῦξον			τευξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τετεύξομαι (passive sense, Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	τετεύξομαι	τετεύξῃ, τετεύξει	τετεύξεται	τετεύξεσθον	τετεύξεσθον	τετευξόμεθᾰ	τετεύξεσθε	τετεύξονται
	optative	τετευξοίμην	τετεύξοιο	τετεύξοιτο	τετεύξοισθον	τετευξοίσθην	τετευξοίμεθᾰ	τετεύξοισθε	τετεύξοιντο
					middle
infinitive					τετεύξεσθαι
participle	m				τετευξόμενος
	f				τετευξομένη
	n				τετευξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔτευξᾰ, ἐτευξᾰ́μην, ἐτύχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτευξᾰ	ἔτευξᾰς	ἔτευξε(ν)	ἐτεύξᾰτον	ἐτευξᾰ́την	ἐτεύξᾰμεν	ἐτεύξᾰτε	ἔτευξᾰν
	subjunctive	τεύξω	τεύξῃς	τεύξῃ	τεύξητον	τεύξητον	τεύξωμεν	τεύξητε	τεύξωσῐ(ν)
	optative	τεύξαιμῐ	τεύξειᾰς, τεύξαις	τεύξειε(ν), τεύξαι	τεύξαιτον	τευξαίτην	τεύξαιμεν	τεύξαιτε	τεύξειᾰν, τεύξαιεν
	imperative		τεῦξον	τευξᾰ́τω	τεύξᾰτον	τευξᾰ́των		τεύξᾰτε	τευξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτευξᾰ́μην	ἐτεύξω	ἐτεύξᾰτο	ἐτεύξᾰσθον	ἐτευξᾰ́σθην	ἐτευξᾰ́μεθᾰ	ἐτεύξᾰσθε	ἐτεύξᾰντο
	subjunctive	τεύξωμαι	τεύξῃ	τεύξηται	τεύξησθον	τεύξησθον	τευξώμεθᾰ	τεύξησθε	τεύξωνται
	optative	τευξαίμην	τεύξαιο	τεύξαιτο	τεύξαισθον	τευξαίσθην	τευξαίμεθᾰ	τεύξαισθε	τεύξαιντο
	imperative		τεῦξαι	τευξᾰ́σθω	τεύξᾰσθον	τευξᾰ́σθων		τεύξᾰσθε	τευξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτύχθην	ἐτύχθης	ἐτύχθη	ἐτύχθητον	ἐτυχθήτην	ἐτύχθημεν	ἐτύχθητε	ἐτύχθησᾰν
	subjunctive	τυχθῶ	τυχθῇς	τυχθῇ	τυχθῆτον	τυχθῆτον	τυχθῶμεν	τυχθῆτε	τυχθῶσῐ(ν)
	optative	τυχθείην	τυχθείης	τυχθείη	τυχθεῖτον, τυχθείητον	τυχθείτην, τυχθειήτην	τυχθεῖμεν, τυχθείημεν	τυχθεῖτε, τυχθείητε	τυχθεῖεν, τυχθείησᾰν
	imperative		τύχθητῐ	τυχθήτω	τύχθητον	τυχθήτων		τύχθητε	τυχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τεῦξαι			τεύξᾰσθαι		τυχθῆναι
participle	m	τεύξᾱς			τευξᾰ́μενος		τυχθείς
	f	τεύξᾱσᾰ			τευξᾰμένη		τυχθεῖσᾰ
	n	τεῦξᾰν			τευξᾰ́μενον		τυχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: τεῦξᾰ, τευξᾰ́μην, τύχθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τεῦξᾰ	τεῦξᾰς	τεῦξε(ν)	τεύξᾰτον	τευξᾰ́την	τεύξᾰμεν	τεύξᾰτε	τεῦξᾰν
	subjunctive	τεύξω, τεύξωμῐ	τεύξῃς, τεύξῃσθᾰ	τεύξῃ, τεύξῃσῐ	τεύξητον	τεύξητον	τεύξωμεν	τεύξητε	τεύξωσῐ(ν)
	optative	τεύξαιμῐ	τεύξαις, τεύξαισθᾰ, τεύξειᾰς	τεύξειε(ν), τεύξαι	τευξεῖτον	τευξείτην	τευξεῖμεν	τευξεῖτε	τευξεῖεν
	imperative		τεῦξον	τευξᾰ́τω	τεύξᾰτον	τευξᾰ́των		τεύξᾰτε	τευξᾰ́ντων
middle	indicative	τευξᾰ́μην	τεύξᾰο	τεύξᾰτο	τεύξᾰσθον	τευξᾰ́σθην	τευξᾰ́με(σ)θᾰ	τεύξᾰσθε	τεύξᾰντο
	subjunctive	τεύξωμαι	τεύξηαι	τεύξηται	τεύξησθον	τεύξησθον	τευξώμε(σ)θᾰ	τεύξησθε	τεύξωνται
	optative	τευξαίμην	τεύξαιο	τεύξαιτο	τεύξαισθον	τευξαίσθην	τευξαίμε(σ)θᾰ	τεύξαισθε	τευξαίᾰτο
	imperative		τεῦξαι	τευξᾰ́σθω	τεύξᾰσθον	τευξᾰ́σθων		τεύξᾰσθε	τευξᾰ́σθων
passive	indicative	τύχθην	τύχθης	τύχθη	τύχθητον	τυχθήτην	τύχθημεν	τύχθητε	τύχθησᾰν, τῦχθεν
	subjunctive	τυχθῶ	τυχθῇς	τυχθῇ	τυχθῆτον	τυχθῆτον	τυχθῶμεν	τυχθῆτε	τυχθῶσῐ(ν)
	optative	τυχθείην	τυχθείης	τυχθείη	τυχθεῖτον, τυχθείητον	τυχθείτην, τυχθειήτην	τυχθεῖμεν, τυχθείημεν	τυχθεῖτε, τυχθείητε	τύχθειεν, τυχθείησᾰν
	imperative		τύχθητῐ	τυχθήτω	τύχθητον	τυχθήτων		τύχθητε	τυχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τεῦξαι/τευξᾰ́μεν/τευξᾰμέναι			τεύξᾰσθαι		τυχθῆναι/τυχθήμεναι
participle	m	τεύξᾱς			τευξᾰ́μενος		τυχθείς
	f	τεύξᾱσᾰ			τευξᾰμένη		τυχθεῖσᾰ
	n	τεῦξᾰν			τευξᾰ́μενον		τυχθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: τέτῠκον, τετῠκόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτῠκον	τέτῠκες	τέτῠκε(ν)	τετῠ́κετον	τετῠκέτην	τετῠ́κομεν	τετῠ́κετε	τέτῠκον
	subjunctive	τετῠ́κω, τετῠ́κωμῐ	τετῠ́κῃς, τετῠ́κῃσθᾰ	τετῠ́κῃ, τετῠ́κῃσῐ	τετῠ́κητον	τετῠ́κητον	τετῠ́κωμεν	τετῠ́κητε	τετῠ́κωσῐ(ν)
	optative	τετῠ́κοιμῐ	τετῠ́κοις/τετῠ́κοισθᾰ	τετῠ́κοι	τετῠκεῖτον	τετῠκείτην	τετῠκεῖμεν	τετῠκεῖτε	τετῠκεῖεν
	imperative		τέτῠκε	τετῠκέτω	τετῠ́κετον	τετῠκέτων		τετῠ́κετε	τετῠκόντων
middle	indicative	τετῠκόμην	τετῠ́κεο	τετῠ́κετο	τετῠ́κεσθον	τετῠκέσθην	τετῠκόμε(σ)θᾰ	τετῠ́κεσθε	τετῠ́κοντο
	subjunctive	τετῠ́κωμαι	τετῠ́κηαι	τετῠ́κηται	τετῠ́κησθον	τετῠ́κησθον	τετῠκώμε(σ)θᾰ	τετῠ́κησθε	τετῠ́κωνται
	optative	τετῠκοίμην	τετῠ́κοιο	τετῠ́κοιτο	τετῠ́κοισθον	τετῠκοίσθην	τετῠκοίμε(σ)θᾰ	τετῠ́κοισθε	τετῠκοίᾰτο
	imperative		τετῠ́κεο	τετῠκέσθω	τετῠ́κεσθον	τετῠκέσθων		τετῠ́κεσθε	τετῠκέσθων
		active			middle
infinitive		τετῠκεῖν/τετῠκέμεν(αι)			τετῠκέσθαι
participle	m	τετῠκών			τετῠκόμενος
	f	τετῠκοῦσᾰ			τετῠκομένη
	n	τετῠκόν			τετῠκόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέτευχᾰ, τέτευγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτευχᾰ	τέτευχᾰς	τέτευχε(ν)	τετεύχᾰτον	τετεύχᾰτον	τετεύχᾰμεν	τετεύχᾰτε	τετεύχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετεύχω	τετεύχῃς	τετεύχῃ	τετεύχητον	τετεύχητον	τετεύχωμεν	τετεύχητε	τετεύχωσῐ(ν)
	optative	τετεύχοιμῐ, τετευχοίην	τετεύχοις, τετευχοίης	τετεύχοι, τετευχοίη	τετεύχοιτον	τετευχοίτην	τετεύχοιμεν	τετεύχοιτε	τετεύχοιεν
	imperative		τέτευχε	τετευχέτω	τετεύχετον	τετευχέτων		τετεύχετε	τετευχόντων
middle/ passive	indicative	τέτευγμαι	τέτευξαι	τέτευκται	τέτευχθον	τέτευχθον	τετεύγμεθᾰ	τέτευχθε	τετεύχᾰται
	subjunctive	τετευγμένος ὦ	τετευγμένος ᾖς	τετευγμένος ᾖ	τετευγμένω ἦτον	τετευγμένω ἦτον	τετευγμένοι ὦμεν	τετευγμένοι ἦτε	τετευγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετευγμένος εἴην	τετευγμένος εἴης	τετευγμένος εἴη	τετευγμένω εἴητον/εἶτον	τετευγμένω εἰήτην/εἴτην	τετευγμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετευγμένοι εἴητε/εἶτε	τετευγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέτευξο	τετεύχθω	τέτευχθον	τετεύχθων		τέτευχθε	τετεύχθων
		active				middle/passive
infinitive		τετευχέναι				τετεῦχθαι
participle	m	τετευχώς				τετευγμένος
	f	τετευχυῖᾰ				τετευγμένη
	n	τετευχός				τετευγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέτῠχᾰ, τέτῠγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτῠχᾰ	τέτῠχᾰς	τέτῠχε(ν)	τετῠ́χᾰτον	τετῠ́χᾰτον	τετῠ́χᾰμεν	τετῠ́χᾰτε	τετῠ́χᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετῠ́χω	τετῠ́χῃς	τετῠ́χῃ	τετῠ́χητον	τετῠ́χητον	τετῠ́χωμεν	τετῠ́χητε	τετῠ́χωσῐ(ν)
	optative	τετῠ́χοιμῐ, τετῠχοίην	τετῠ́χοις, τετῠχοίης	τετῠ́χοι, τετῠχοίη	τετῠ́χοιτον	τετῠχοίτην	τετῠ́χοιμεν	τετῠ́χοιτε	τετῠ́χοιεν
	imperative		τέτῠχε	τετῠχέτω	τετῠ́χετον	τετῠχέτων		τετῠ́χετε	τετῠχόντων
middle/ passive	indicative	τέτῠγμαι	τέτῠξαι	τέτῠκται	τέτῠχθον	τέτῠχθον	τετῠ́γμεθᾰ	τέτῠχθε	τετῠ́χᾰται
	subjunctive	τετῠγμένος ὦ	τετῠγμένος ᾖς	τετῠγμένος ᾖ	τετῠγμένω ἦτον	τετῠγμένω ἦτον	τετῠγμένοι ὦμεν	τετῠγμένοι ἦτε	τετῠγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετῠγμένος εἴην	τετῠγμένος εἴης	τετῠγμένος εἴη	τετῠγμένω εἴητον/εἶτον	τετῠγμένω εἰήτην/εἴτην	τετῠγμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετῠγμένοι εἴητε/εἶτε	τετῠγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέτῠξο	τετῠ́χθω	τέτῠχθον	τετῠ́χθων		τέτῠχθε	τετῠ́χθων
		active				middle/passive
infinitive		τετῠχέναι				τετῠ́χθαι
participle	m	τετῠχώς				τετῠγμένος
	f	τετῠχυῖᾰ				τετῠγμένη
	n	τετῠχός				τετῠγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτετεύχειν, ἐτετεύγμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετεύχειν, ἐτετεύχη	ἐτετεύχεις, ἐτετεύχης	ἐτετεύχει(ν)	ἐτετεύχετον	ἐτετευχέτην	ἐτετεύχεμεν	ἐτετεύχετε	ἐτετεύχεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτετεύγμην	ἐτέτευξο	ἐτέτευκτο	ἐτέτευχθον	ἐτετεύχθην	ἐτετεύγμεθᾰ	ἐτέτευχθε	ἐτετεύχᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτετῠ́χειν, ἐτετῠ́γμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετῠ́χειν, ἐτετῠ́χη	ἐτετῠ́χεις, ἐτετῠ́χης	ἐτετῠ́χει(ν)	ἐτετῠ́χετον	ἐτετῠχέτην	ἐτετῠ́χεμεν	ἐτετῠ́χετε	ἐτετῠ́χεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτετῠ́γμην	ἐτέτῠξο	ἐτέτῠκτο	ἐτέτῠχθον	ἐτετῠ́χθην	ἐτετῠ́γμεθᾰ	ἐτέτῠχθε	ἐτετῠ́χᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: τετεύχειν, τετεύγμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετεύχειν, τετεύχη	τετεύχεις, τετεύχης	τετεύχει(ν)	τετεύχετον	τετευχέτην	τετεύχεμεν	τετεύχετε	τετεύχεσᾰν
middle/ passive	indicative	τετεύγμην	τέτευξο	τέτευκτο	τέτευχθον	τετεύχθην	τετεύγμεθᾰ	τέτευχθε	τετεύχᾰτο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: τετῠ́χειν, τετῠ́γμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετῠ́χειν, τετῠ́χη	τετῠ́χεις, τετῠ́χης	τετῠ́χει(ν)	τετῠ́χετον	τετῠχέτην	τετῠ́χεμεν	τετῠ́χετε	τετῠ́χεσᾰν
middle/ passive	indicative	τετῠ́γμην	τέτῠξο	τέτῠκτο	τέτῠχθον	τετῠ́χθην	τετῠ́γμεθᾰ	τέτῠχθε	τετῠ́χᾰτο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• εὔτυκτος (eútuktos)
• τεῦχος (teûkhos)

Further reading

• “τεύχω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τεύχω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “τεύχω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• τεύχω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τεύχω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “τεύχω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter