հաստուած
Jump to navigation
Jump to search
Old Armenian[edit]
Etymology[edit]
From հաստեմ (hastem) + -ուած (-uac).
Noun[edit]
հաստուած • (hastuac)
- creature, created being
- construction, structure
Declension[edit]
o-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | հաստուած (hastuac) | հաստուածք (hastuackʻ) | |
| genitive | հաստուածոյ (hastuacoy) | հաստուածոց (hastuacocʻ) | |
| dative | հաստուածոյ (hastuacoy) | հաստուածոց (hastuacocʻ) | |
| accusative | հաստուած (hastuac) | հաստուածս (hastuacs) | |
| ablative | հաստուածոյ (hastuacoy) | հաստուածոց (hastuacocʻ) | |
| instrumental | հաստուածով (hastuacov) | հաստուածովք (hastuacovkʻ) | |
| locative | հաստուած (hastuac) | հաստուածս (hastuacs) | |
| the genitive can be հաստուածի (hastuaci) | |||
Descendants[edit]
- Armenian: հաստված (hastvac)
References[edit]
- Petrosean, Matatʻeay (1879) “հաստուած”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “հաստուած”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy