تطبخ

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Arabic[edit]

Verb[edit]

تَطْبَخُ (taṭbaḵu) (form I)

  1. second-person masculine singular non-past active indicative of طَبَخَ (ṭabaḵa)
  2. third-person feminine singular non-past active indicative of طَبَخَ (ṭabaḵa)

Verb[edit]

تَطْبَخَ (taṭbaḵa) (form I)

  1. second-person masculine singular non-past active subjunctive of طَبَخَ (ṭabaḵa)
  2. third-person feminine singular non-past active subjunctive of طَبَخَ (ṭabaḵa)

Verb[edit]

تَطْبَخْ (taṭbaḵ) (form I)

  1. second-person masculine singular non-past active jussive of طَبَخَ (ṭabaḵa)
  2. third-person feminine singular non-past active jussive of طَبَخَ (ṭabaḵa)

Verb[edit]

تَطْبُخُ (taṭbuḵu) (form I)

  1. second-person masculine singular non-past active indicative of طَبَخَ (ṭabaḵa)
  2. third-person feminine singular non-past active indicative of طَبَخَ (ṭabaḵa)

Verb[edit]

تَطْبُخَ (taṭbuḵa) (form I)

  1. second-person masculine singular non-past active subjunctive of طَبَخَ (ṭabaḵa)
  2. third-person feminine singular non-past active subjunctive of طَبَخَ (ṭabaḵa)

Verb[edit]

تَطْبُخْ (taṭbuḵ) (form I)

  1. second-person masculine singular non-past active jussive of طَبَخَ (ṭabaḵa)
  2. third-person feminine singular non-past active jussive of طَبَخَ (ṭabaḵa)

Verb[edit]

تُطْبَخُ (tuṭbaḵu) (form I)

  1. second-person masculine singular non-past passive indicative of طَبَخَ (ṭabaḵa)
  2. third-person feminine singular non-past passive indicative of طَبَخَ (ṭabaḵa)

Verb[edit]

تُطْبَخَ (tuṭbaḵa) (form I)

  1. second-person masculine singular non-past passive subjunctive of طَبَخَ (ṭabaḵa)
  2. third-person feminine singular non-past passive subjunctive of طَبَخَ (ṭabaḵa)

Verb[edit]

تُطْبَخْ (tuṭbaḵ) (form I)

  1. second-person masculine singular non-past passive jussive of طَبَخَ (ṭabaḵa)
  2. third-person feminine singular non-past passive jussive of طَبَخَ (ṭabaḵa)