تفرع

Arabic

Noun

تَفَرَّعَ • (tafarraʕa) V, non-past يَتَفَرَّعُ‎ (yatafarraʕu)

1. (intransitive) to branch out

Conjugation

Conjugation of

تَفَرَّعَ

(form-V sound)

verbal noun الْمَصْدَر						تَفَرُّع tafarruʕ
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُتَفَرِّع mutafarriʕ
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	تَفَرَّعْتُ tafarraʕtu	تَفَرَّعْتَ tafarraʕta	تَفَرَّعَ tafarraʕa		تَفَرَّعْتُمَا tafarraʕtumā	تَفَرَّعَا tafarraʕā		تَفَرَّعْنَا tafarraʕnā	تَفَرَّعْتُمْ tafarraʕtum	تَفَرَّعُوا tafarraʕū
	f		تَفَرَّعْتِ tafarraʕti	تَفَرَّعَتْ tafarraʕat			تَفَرَّعَتَا tafarraʕatā			تَفَرَّعْتُنَّ tafarraʕtunna	تَفَرَّعْنَ tafarraʕna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَتَفَرَّعُ ʔatafarraʕu	تَتَفَرَّعُ tatafarraʕu	يَتَفَرَّعُ yatafarraʕu		تَتَفَرَّعَانِ tatafarraʕāni	يَتَفَرَّعَانِ yatafarraʕāni		نَتَفَرَّعُ natafarraʕu	تَتَفَرَّعُونَ tatafarraʕūna	يَتَفَرَّعُونَ yatafarraʕūna
	f		تَتَفَرَّعِينَ tatafarraʕīna	تَتَفَرَّعُ tatafarraʕu			تَتَفَرَّعَانِ tatafarraʕāni			تَتَفَرَّعْنَ tatafarraʕna	يَتَفَرَّعْنَ yatafarraʕna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَتَفَرَّعَ ʔatafarraʕa	تَتَفَرَّعَ tatafarraʕa	يَتَفَرَّعَ yatafarraʕa		تَتَفَرَّعَا tatafarraʕā	يَتَفَرَّعَا yatafarraʕā		نَتَفَرَّعَ natafarraʕa	تَتَفَرَّعُوا tatafarraʕū	يَتَفَرَّعُوا yatafarraʕū
	f		تَتَفَرَّعِي tatafarraʕī	تَتَفَرَّعَ tatafarraʕa			تَتَفَرَّعَا tatafarraʕā			تَتَفَرَّعْنَ tatafarraʕna	يَتَفَرَّعْنَ yatafarraʕna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَتَفَرَّعْ ʔatafarraʕ	تَتَفَرَّعْ tatafarraʕ	يَتَفَرَّعْ yatafarraʕ		تَتَفَرَّعَا tatafarraʕā	يَتَفَرَّعَا yatafarraʕā		نَتَفَرَّعْ natafarraʕ	تَتَفَرَّعُوا tatafarraʕū	يَتَفَرَّعُوا yatafarraʕū
	f		تَتَفَرَّعِي tatafarraʕī	تَتَفَرَّعْ tatafarraʕ			تَتَفَرَّعَا tatafarraʕā			تَتَفَرَّعْنَ tatafarraʕna	يَتَفَرَّعْنَ yatafarraʕna
imperative الْأَمْر	m		تَفَرَّعْ tafarraʕ			تَفَرَّعَا tafarraʕā				تَفَرَّعُوا tafarraʕū
	f		تَفَرَّعِي tafarraʕī							تَفَرَّعْنَ tafarraʕna

Noun

تَفَرُّع • (tafarruʕ) m

1. verbal noun of تَفَرَّعَ (tafarraʕa) (form V)

Declension

Declension of noun تَفَرُّع (tafarruʕ)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	تَفَرُّع tafarruʕ	التَّفَرُّع at-tafarruʕ	تَفَرُّع tafarruʕ
Nominative	تَفَرُّعٌ tafarruʕun	التَّفَرُّعُ at-tafarruʕu	تَفَرُّعُ tafarruʕu
Accusative	تَفَرُّعًا tafarruʕan	التَّفَرُّعَ at-tafarruʕa	تَفَرُّعَ tafarruʕa
Genitive	تَفَرُّعٍ tafarruʕin	التَّفَرُّعِ at-tafarruʕi	تَفَرُّعِ tafarruʕi

References

• Wehr, Hans (1979) “تفرع”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN