سار

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: ساز

Arabic[edit]

Etymology 1[edit]

Root
س ي ر (s-y-r)

Verb[edit]

سَارَ (sāra) I, non-past يَسِيرُ‎ (yasīru)

  1. to step along, pace, go, depart, travel
  2. to conduct oneself
  3. to cause to depart, cause to travel
  4. to function, work (properly), run, be in operation
Conjugation[edit]

Etymology 2[edit]

Root
س ر ر (s-r-r)

Alternative forms[edit]

Verb[edit]

سَارَرَ or سَارَّ (sārra or sārara) III, non-past يُسَارُّ or يُسَارِرُ‎ (yusārru or yusāriru)

  1. to confide a secret to, to whisper in someone’s ear
Conjugation[edit]

Etymology 3[edit]

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

سَارّ (sārr) (feminine سَارَّة (sārra), masculine plural سَارُّونَ (sārrūna), feminine plural سَارَّات (sārrāt))

  1. pleasant, delightful
  2. gratifying
Declension[edit]

References[edit]

Kohistani Shina[edit]

Noun[edit]

سار (sār)

  1. key
  2. lock

Ottoman Turkish[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Persian سار (sâr, starling).

Noun[edit]

سار (sar)

  1. starling (Sturnus vulgaris)
    Synonyms: چكركه قوشی (çekirge kuşu), زرزور (zurzur), صیغیرجق (sığırcık)

Further reading[edit]

  • Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Sturnus”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[2], Vienna, column 1608
  • Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “سار”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[3], Vienna, columns 2511–2512
  • Redhouse, James W. (1890) “سار”, in A Turkish and English Lexicon[4], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1026

Persian[edit]

Noun[edit]

سار (sâr)

  1. starling