ปากหมา
Jump to navigation
Jump to search
Thai[edit]
Etymology[edit]
From ปาก (bpàak, “mouth”) + หมา (mǎa, “dog”); literally "dog-mouth(ed)".
Pronunciation[edit]
| Orthographic | ปากหมา p ā k h m ā | |
| Phonemic | ปาก-หฺมา p ā k – h ̥ m ā | |
| Romanization | Paiboon | bpàak-mǎa |
| Royal Institute | pak-ma | |
| (standard) IPA(key) | /paːk̚˨˩.maː˩˩˦/(R) | |
Adjective[edit]
ปากหมา • (bpàak-mǎa) (abstract noun ความปากหมา)
Usage notes[edit]
The term gives rise to the expression ผ่าหมาออกจากปาก (pàa-mǎa-ɔ̀ɔk-jàak-bpàak), which literally means "to surgically remove a dog from the mouth", meaning "to fix the bad-mouthing habit".