ἀμνηστέω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀμνᾱστέω (amnāstéō) — Doric

Etymology

ἄμνηστος (ámnēstos) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /am.nɛːs.té.ɔː/ → /am.nisˈte.o/ → /am.nisˈte.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /am.nɛːs.té.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /am.ne̝sˈte.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /am.nisˈte.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /am.nisˈte.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /am.nisˈte.o/

Verb

ἀμνηστέω • (amnēstéō)

1. to forget

   Synonyms: ἀμνημονέω (amnēmonéō), ἐπιλανθάνομαι (epilanthánomai), ἐπιλήθομαι (epilḗthomai), λανθάνομαι (lanthánomai), λήθομαι (lḗthomai)

Conjugation

   Present: ἀμνηστέω, ἀμνηστέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμνηστέω	ἀμνηστέεις	ἀμνηστέει	ἀμνηστέετον	ἀμνηστέετον	ἀμνηστέομεν	ἀμνηστέετε	ἀμνηστέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμνηστέω	ἀμνηστέῃς	ἀμνηστέῃ	ἀμνηστέητον	ἀμνηστέητον	ἀμνηστέωμεν	ἀμνηστέητε	ἀμνηστέωσῐ(ν)
	optative	ἀμνηστέοιμῐ	ἀμνηστέοις	ἀμνηστέοι	ἀμνηστέοιτον	ἀμνηστεοίτην	ἀμνηστέοιμεν	ἀμνηστέοιτε	ἀμνηστέοιεν
	imperative		ἀμνήστεε	ἀμνηστεέτω	ἀμνηστέετον	ἀμνηστεέτων		ἀμνηστέετε	ἀμνηστεόντων
middle/ passive	indicative	ἀμνηστέομαι	ἀμνηστέῃ, ἀμνηστέει	ἀμνηστέεται	ἀμνηστέεσθον	ἀμνηστέεσθον	ἀμνηστεόμεθᾰ	ἀμνηστέεσθε	ἀμνηστέονται
	subjunctive	ἀμνηστέωμαι	ἀμνηστέῃ	ἀμνηστέηται	ἀμνηστέησθον	ἀμνηστέησθον	ἀμνηστεώμεθᾰ	ἀμνηστέησθε	ἀμνηστέωνται
	optative	ἀμνηστεοίμην	ἀμνηστέοιο	ἀμνηστέοιτο	ἀμνηστέοισθον	ἀμνηστεοίσθην	ἀμνηστεοίμεθᾰ	ἀμνηστέοισθε	ἀμνηστέοιντο
	imperative		ἀμνηστέου	ἀμνηστεέσθω	ἀμνηστέεσθον	ἀμνηστεέσθων		ἀμνηστέεσθε	ἀμνηστεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμνηστέειν				ἀμνηστέεσθαι
participle	m	ἀμνηστέων				ἀμνηστεόμενος
	f	ἀμνηστέουσᾰ				ἀμνηστεομένη
	n	ἀμνηστέον				ἀμνηστεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀμνηστῶ, ἀμνηστοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμνηστῶ	ἀμνηστεῖς	ἀμνηστεῖ	ἀμνηστεῖτον	ἀμνηστεῖτον	ἀμνηστοῦμεν	ἀμνηστεῖτε	ἀμνηστοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμνηστῶ	ἀμνηστῇς	ἀμνηστῇ	ἀμνηστῆτον	ἀμνηστῆτον	ἀμνηστῶμεν	ἀμνηστῆτε	ἀμνηστῶσῐ(ν)
	optative	ἀμνηστοίην, ἀμνηστοῖμῐ	ἀμνηστοίης, ἀμνηστοῖς	ἀμνηστοίη, ἀμνηστοῖ	ἀμνηστοῖτον, ἀμνηστοίητον	ἀμνηστοίτην, ἀμνηστοιήτην	ἀμνηστοῖμεν, ἀμνηστοίημεν	ἀμνηστοῖτε, ἀμνηστοίητε	ἀμνηστοῖεν, ἀμνηστοίησᾰν
	imperative		ἀμνήστει	ἀμνηστείτω	ἀμνηστεῖτον	ἀμνηστείτων		ἀμνηστεῖτε	ἀμνηστούντων
middle/ passive	indicative	ἀμνηστοῦμαι	ἀμνηστεῖ, ἀμνηστῇ	ἀμνηστεῖται	ἀμνηστεῖσθον	ἀμνηστεῖσθον	ἀμνηστούμεθᾰ	ἀμνηστεῖσθε	ἀμνηστοῦνται
	subjunctive	ἀμνηστῶμαι	ἀμνηστῇ	ἀμνηστῆται	ἀμνηστῆσθον	ἀμνηστῆσθον	ἀμνηστώμεθᾰ	ἀμνηστῆσθε	ἀμνηστῶνται
	optative	ἀμνηστοίμην	ἀμνηστοῖο	ἀμνηστοῖτο	ἀμνηστοῖσθον	ἀμνηστοίσθην	ἀμνηστοίμεθᾰ	ἀμνηστοῖσθε	ἀμνηστοῖντο
	imperative		ἀμνηστοῦ	ἀμνηστείσθω	ἀμνηστεῖσθον	ἀμνηστείσθων		ἀμνηστεῖσθε	ἀμνηστείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμνηστεῖν				ἀμνηστεῖσθαι
participle	m	ἀμνηστῶν				ἀμνηστούμενος
	f	ἀμνηστοῦσᾰ				ἀμνηστουμένη
	n	ἀμνηστοῦν				ἀμνηστούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ἀμνηστέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀμνηστέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀμνηστέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀμνηστέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers