ἀμορβέω

Ancient Greek

Etymology

From ἀμορβός (amorbós) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.mor.bé.ɔː/ → /a.morˈβe.o/ → /a.morˈve.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.mor.bé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.morˈbe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.morˈβe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.morˈve.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.morˈve.o/

Verb

ἀμορβέω • (amorbéō)

1. to accompany

Conjugation

   Present: ἀμορβέω, ἀμορβέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμορβέω	ἀμορβέεις	ἀμορβέει	ἀμορβέετον	ἀμορβέετον	ἀμορβέομεν	ἀμορβέετε	ἀμορβέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμορβέω	ἀμορβέῃς	ἀμορβέῃ	ἀμορβέητον	ἀμορβέητον	ἀμορβέωμεν	ἀμορβέητε	ἀμορβέωσῐ(ν)
	optative	ἀμορβέοιμῐ	ἀμορβέοις	ἀμορβέοι	ἀμορβέοιτον	ἀμορβεοίτην	ἀμορβέοιμεν	ἀμορβέοιτε	ἀμορβέοιεν
	imperative		ἀμόρβεε	ἀμορβεέτω	ἀμορβέετον	ἀμορβεέτων		ἀμορβέετε	ἀμορβεόντων
middle/ passive	indicative	ἀμορβέομαι	ἀμορβέῃ, ἀμορβέει	ἀμορβέεται	ἀμορβέεσθον	ἀμορβέεσθον	ἀμορβεόμεθᾰ	ἀμορβέεσθε	ἀμορβέονται
	subjunctive	ἀμορβέωμαι	ἀμορβέῃ	ἀμορβέηται	ἀμορβέησθον	ἀμορβέησθον	ἀμορβεώμεθᾰ	ἀμορβέησθε	ἀμορβέωνται
	optative	ἀμορβεοίμην	ἀμορβέοιο	ἀμορβέοιτο	ἀμορβέοισθον	ἀμορβεοίσθην	ἀμορβεοίμεθᾰ	ἀμορβέοισθε	ἀμορβέοιντο
	imperative		ἀμορβέου	ἀμορβεέσθω	ἀμορβέεσθον	ἀμορβεέσθων		ἀμορβέεσθε	ἀμορβεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμορβέειν				ἀμορβέεσθαι
participle	m	ἀμορβέων				ἀμορβεόμενος
	f	ἀμορβέουσᾰ				ἀμορβεομένη
	n	ἀμορβέον				ἀμορβεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀμορβῶ, ἀμορβοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμορβῶ	ἀμορβεῖς	ἀμορβεῖ	ἀμορβεῖτον	ἀμορβεῖτον	ἀμορβοῦμεν	ἀμορβεῖτε	ἀμορβοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμορβῶ	ἀμορβῇς	ἀμορβῇ	ἀμορβῆτον	ἀμορβῆτον	ἀμορβῶμεν	ἀμορβῆτε	ἀμορβῶσῐ(ν)
	optative	ἀμορβοίην, ἀμορβοῖμῐ	ἀμορβοίης, ἀμορβοῖς	ἀμορβοίη, ἀμορβοῖ	ἀμορβοῖτον, ἀμορβοίητον	ἀμορβοίτην, ἀμορβοιήτην	ἀμορβοῖμεν, ἀμορβοίημεν	ἀμορβοῖτε, ἀμορβοίητε	ἀμορβοῖεν, ἀμορβοίησᾰν
	imperative		ἀμόρβει	ἀμορβείτω	ἀμορβεῖτον	ἀμορβείτων		ἀμορβεῖτε	ἀμορβούντων
middle/ passive	indicative	ἀμορβοῦμαι	ἀμορβεῖ, ἀμορβῇ	ἀμορβεῖται	ἀμορβεῖσθον	ἀμορβεῖσθον	ἀμορβούμεθᾰ	ἀμορβεῖσθε	ἀμορβοῦνται
	subjunctive	ἀμορβῶμαι	ἀμορβῇ	ἀμορβῆται	ἀμορβῆσθον	ἀμορβῆσθον	ἀμορβώμεθᾰ	ἀμορβῆσθε	ἀμορβῶνται
	optative	ἀμορβοίμην	ἀμορβοῖο	ἀμορβοῖτο	ἀμορβοῖσθον	ἀμορβοίσθην	ἀμορβοίμεθᾰ	ἀμορβοῖσθε	ἀμορβοῖντο
	imperative		ἀμορβοῦ	ἀμορβείσθω	ἀμορβεῖσθον	ἀμορβείσθων		ἀμορβεῖσθε	ἀμορβείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμορβεῖν				ἀμορβεῖσθαι
participle	m	ἀμορβῶν				ἀμορβούμενος
	f	ἀμορβοῦσᾰ				ἀμορβουμένη
	n	ἀμορβοῦν				ἀμορβούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• ἀμορβέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀμορβέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN