ἀνδροφόνος

Ancient Greek

Etymology

From ἀνήρ (anḗr) +‎ φόνος (phónos). Cognate to Sanskrit नृहन् (nṛhán, nṛghné).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /an.dro.pʰó.nos/ → /an.droˈɸo.nos/ → /an.droˈfo.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.dro.pʰó.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.droˈpʰo.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /an.droˈɸo.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.droˈfo.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.droˈfo.nos/

Adjective

ἀνδροφόνος • (androphónos) m or f (neuter ἀνδροφόνον); second declension

1. "man-slaying"
2. homicidal
3. deadly

Inflection

Second declension of ἀνδροφόνος; ἀνδροφόνον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἀνδροφόνος androphónos	ἀνδροφόνον androphónon		ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνω androphónō		ἀνδροφόνοι androphónoi	ἀνδροφόνᾰ androphóna
Genitive		ἀνδροφόνου androphónou	ἀνδροφόνου androphónou		ἀνδροφόνοιν androphónoin	ἀνδροφόνοιν androphónoin		ἀνδροφόνων androphónōn	ἀνδροφόνων androphónōn
Dative		ἀνδροφόνῳ androphónōi	ἀνδροφόνῳ androphónōi		ἀνδροφόνοιν androphónoin	ἀνδροφόνοιν androphónoin		ἀνδροφόνοις androphónois	ἀνδροφόνοις androphónois
Accusative		ἀνδροφόνον androphónon	ἀνδροφόνον androphónon		ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνω androphónō		ἀνδροφόνους androphónous	ἀνδροφόνᾰ androphóna
Vocative		ἀνδροφόνε androphóne	ἀνδροφόνον androphónon		ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνω androphónō		ἀνδροφόνοι androphónoi	ἀνδροφόνᾰ androphóna
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἀνδροφόνως androphónōs			ἀνδροφονώτερος androphonṓteros			ἀνδροφονώτᾰτος androphonṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Second declension of ἀνδροφόνος; ἀνδροφόνον (Epic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἀνδροφόνος androphónos	ἀνδροφόνον androphónon		ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνω androphónō		ἀνδροφόνοι androphónoi	ἀνδροφόνᾰ androphóna
Genitive		ἀνδροφόνου / ἀνδροφονοῖο / ἀνδροφόνοιο / ἀνδροφονόο / ἀνδροφόνοο androphónou / androphonoîo / androphónoio / androphonóo / androphónoo	ἀνδροφόνου / ἀνδροφονοῖο / ἀνδροφόνοιο / ἀνδροφονόο / ἀνδροφόνοο androphónou / androphonoîo / androphónoio / androphonóo / androphónoo		ἀνδροφόνοιῐν androphónoiin	ἀνδροφόνοιῐν androphónoiin		ἀνδροφόνων androphónōn	ἀνδροφόνων androphónōn
Dative		ἀνδροφόνῳ androphónōi	ἀνδροφόνῳ androphónōi		ἀνδροφόνοιῐν androphónoiin	ἀνδροφόνοιῐν androphónoiin		ἀνδροφόνοισῐ / ἀνδροφόνοισῐν / ἀνδροφόνοις androphónoisi(n) / androphónois	ἀνδροφόνοισῐ / ἀνδροφόνοισῐν / ἀνδροφόνοις androphónoisi(n) / androphónois
Accusative		ἀνδροφόνον androphónon	ἀνδροφόνον androphónon		ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνω androphónō		ἀνδροφόνους androphónous	ἀνδροφόνᾰ androphóna
Vocative		ἀνδροφόνε androphóne	ἀνδροφόνον androphónon		ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνω androphónō		ἀνδροφόνοι androphónoi	ἀνδροφόνᾰ androphóna
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἀνδροφόνως androphónōs			ἀνδροφονώτερος androphonṓteros			ἀνδροφονώτᾰτος androphonṓtatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “ἀνδροφόνος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀνδροφόνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀνδροφόνος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ἀνδροφόνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • homicide idem, page 404.
  • murderer idem, page 546.