ἀνειμένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.neː.mé.nos/ → /a.niˈme.nos/ → /a.niˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.neː.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.niˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.niˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.niˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.niˈme.nos/

Participle

ἀνειμένος • (aneiménos) m (feminine ἀνειμένη, neuter ἀνειμένον); first/second declension

1. perfect mediopassive participle of ἀνίημι (aníēmi)

Declension

First and second declension of ἀνειμένος; ἀνειμένη; ἀνειμένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀνειμένος aneiménos	ἀνειμένη aneiménē	ἀνειμένον aneiménon		ἀνειμένω aneiménō	ἀνειμένᾱ aneiménā	ἀνειμένω aneiménō		ἀνειμένοι aneiménoi	ἀνειμέναι aneiménai	ἀνειμένᾰ aneiména
Genitive		ἀνειμένου aneiménou	ἀνειμένης aneiménēs	ἀνειμένου aneiménou		ἀνειμένοιν aneiménoin	ἀνειμέναιν aneiménain	ἀνειμένοιν aneiménoin		ἀνειμένων aneiménōn	ἀνειμένων aneiménōn	ἀνειμένων aneiménōn
Dative		ἀνειμένῳ aneiménōi	ἀνειμένῃ aneiménēi	ἀνειμένῳ aneiménōi		ἀνειμένοιν aneiménoin	ἀνειμέναιν aneiménain	ἀνειμένοιν aneiménoin		ἀνειμένοις aneiménois	ἀνειμέναις aneiménais	ἀνειμένοις aneiménois
Accusative		ἀνειμένον aneiménon	ἀνειμένην aneiménēn	ἀνειμένον aneiménon		ἀνειμένω aneiménō	ἀνειμένᾱ aneiménā	ἀνειμένω aneiménō		ἀνειμένους aneiménous	ἀνειμένᾱς aneiménās	ἀνειμένᾰ aneiména
Vocative		ἀνειμένε aneiméne	ἀνειμένη aneiménē	ἀνειμένον aneiménon		ἀνειμένω aneiménō	ἀνειμένᾱ aneiménā	ἀνειμένω aneiménō		ἀνειμένοι aneiménoi	ἀνειμέναι aneiménai	ἀνειμένᾰ aneiména
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀνειμένως aneiménōs				ἀνειμενώτερος aneimenṓteros				ἀνειμενώτᾰτος aneimenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.