ἀπορούω

Ancient Greek[edit]

From ἀπο- (apo-) +‎ ὀρούω (oroúō).

ἀπορούω • (aporoúō)

Present: ἀπορούω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπορούω	ἀπορούεις	ἀπορούει	ἀπορούετον	ἀπορούετον	ἀπορούομεν	ἀπορούετε	ἀπορούουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπορούω	ἀπορούῃς	ἀπορούῃ	ἀπορούητον	ἀπορούητον	ἀπορούωμεν	ἀπορούητε	ἀπορούωσῐ(ν)
	optative	ἀπορούοιμῐ	ἀπορούοις	ἀπορούοι	ἀπορούοιτον	ἀπορουοίτην	ἀπορούοιμεν	ἀπορούοιτε	ἀπορούοιεν
	imperative		ἀπόρουε	ἀπορουέτω	ἀπορούετον	ἀπορουέτων		ἀπορούετε	ἀπορουόντων
		active
infinitive		ἀπορούειν
participle	m	ἀπορούων
	f	ἀπορούουσᾰ
	n	ἀποροῦον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπώρουον	ἀπώρουες	ἀπώρουε(ν)	ἀπωρούετον	ἀπωρουέτην	ἀπωρούομεν	ἀπωρούετε	ἀπώρουον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπορούσω	ἀπορούσεις	ἀπορούσει	ἀπορούσετον	ἀπορούσετον	ἀπορούσομεν	ἀπορούσετε	ἀπορούσουσῐ(ν)
active	optative	ἀπορούσοιμῐ	ἀπορούσοις	ἀπορούσοι	ἀπορούσοιτον	ἀπορουσοίτην	ἀπορούσοιμεν	ἀπορούσοιτε	ἀπορούσοιεν
		active
infinitive		ἀπορούσειν
participle	m	ἀπορούσων
	f	ἀπορούσουσᾰ
	n	ἀποροῦσον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπώρουσᾰ	ἀπώρουσᾰς	ἀπώρουσε(ν)	ἀπωρούσᾰτον	ἀπωρουσᾰ́την	ἀπωρούσᾰμεν	ἀπωρούσᾰτε	ἀπώρουσᾰν
	subjunctive	ἀπορούσω	ἀπορούσῃς	ἀπορούσῃ	ἀπορούσητον	ἀπορούσητον	ἀπορούσωμεν	ἀπορούσητε	ἀπορούσωσῐ(ν)
	optative	ἀπορούσαιμῐ	ἀπορούσειᾰς, ἀπορούσαις	ἀπορούσειε(ν), ἀπορούσαι	ἀπορούσαιτον	ἀπορουσαίτην	ἀπορούσαιμεν	ἀπορούσαιτε	ἀπορούσειᾰν, ἀπορούσαιεν
	imperative		ἀπόρουσον	ἀπορουσᾰ́τω	ἀπορούσᾰτον	ἀπορουσᾰ́των		ἀπορούσᾰτε	ἀπορουσᾰ́ντων
		active
infinitive		ἀποροῦσαι
participle	m	ἀπορούσᾱς
	f	ἀπορούσᾱσᾰ
	n	ἀποροῦσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπόρουσᾰ	ἀπόρουσᾰς	ἀπόρουσε(ν)	ἀπορούσᾰτον	ἀπορουσᾰ́την	ἀπορούσᾰμεν	ἀπορούσᾰτε	ἀπόρουσᾰν
	subjunctive	ἀπορούσω, ἀπορούσωμῐ	ἀπορούσῃς, ἀπορούσῃσθᾰ	ἀπορούσῃ, ἀπορούσῃσῐ	ἀπορούσητον	ἀπορούσητον	ἀπορούσωμεν	ἀπορούσητε	ἀπορούσωσῐ(ν)
	optative	ἀπορούσαιμῐ	ἀπορούσαις, ἀπορούσαισθᾰ, ἀπορούσειᾰς	ἀπορούσειε(ν), ἀπορούσαι	ἀπορουσεῖτον	ἀπορουσείτην	ἀπορουσεῖμεν	ἀπορουσεῖτε	ἀπορουσεῖεν
	imperative		ἀπόρουσον	ἀπορουσᾰ́τω	ἀπορούσᾰτον	ἀπορουσᾰ́των		ἀπορούσᾰτε	ἀπορουσᾰ́ντων
		active
infinitive		ἀποροῦσαι/ἀπορουσᾰ́μεν/ἀπορουσᾰμέναι
participle	m	ἀπορούσᾱς
	f	ἀπορούσᾱσᾰ
	n	ἀποροῦσᾰν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.