ἁλής

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *həwəlḗs, from Proto-Indo-European *sm̥-wl̥-ḗs from *wel- (“to push, press”). Compare ἀολλέες (aollées).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /haː.lɛ̌ːs/ → /aˈlis/ → /aˈlis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /haː.lɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)aˈle̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈlis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈlis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈlis/

Adjective

ἁλής • (halḗs)

1. thronged, crowded, in a mass

Declension

Third declension of ᾱ̔λής; ᾱ̔λές (uncontracted, Epic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ᾱ̔λής hālḗs	ᾱ̔λές hālés		ᾱ̔λεῖ / ᾱ̔λέε hāleî / hālée	ᾱ̔λεῖ / ᾱ̔λέε hāleî / hālée		ᾱ̔λεῖς / ᾱ̔λέες hāleîs / hālées	ᾱ̔λέᾰ hāléa
Genitive		ᾱ̔λέος / ᾱ̔λεῦς hāléos / hāleûs	ᾱ̔λέος / ᾱ̔λεῦς hāléos / hāleûs		ᾱ̔λοῖν hāloîn	ᾱ̔λοῖν hāloîn		ᾱ̔λέων hāléōn	ᾱ̔λέων hāléōn
Dative		ᾱ̔λεῖ / ᾱ̔λέῐ̈ hāleî / hāléï	ᾱ̔λεῖ / ᾱ̔λέῐ̈ hāleî / hāléï		ᾱ̔λοῖν hāloîn	ᾱ̔λοῖν hāloîn		ᾱ̔λέσῐ / ᾱ̔λέσῐν hālési(n)	ᾱ̔λέσῐ / ᾱ̔λέσῐν hālési(n)
Accusative		ᾱ̔λέᾰ hāléa	ᾱ̔λές hālés		ᾱ̔λεῖ / ᾱ̔λέε hāleî / hālée	ᾱ̔λεῖ / ᾱ̔λέε hāleî / hālée		ᾱ̔λέᾰς hāléas	ᾱ̔λέᾰ hāléa
Vocative		ᾱ̔λές hālés	ᾱ̔λές hālés		ᾱ̔λεῖ / ᾱ̔λέε hāleî / hālée	ᾱ̔λεῖ / ᾱ̔λέε hāleî / hālée		ᾱ̔λεῖς / ᾱ̔λέες hāleîs / hālées	ᾱ̔λέᾰ hāléa
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ᾱ̔λέως hāléōs			ᾱ̔λέστερος hālésteros			ᾱ̔λέστᾰτος hāléstatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Derived terms

• ᾱ̔λίζω (hālízō)

Further reading

• “ἁλής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press