ἁρμόζω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From Proto-Hellenic *armóďďō, from Proto-Indo-European *h₂er- (“to join, fit, fix together”).

Pronunciation[edit]

 

Verb[edit]

ἁρμόζω • (harmózō)

  1. to fit together; join (for the purpose of construction, planks)
  2. to join together (words) (of a poet)
  3. to betroth (a girl to a man, a man to a woman)
  4. to apply (good order or discipline); to govern (a people); (of a Spartan) to be a harmost or governor (in a subject city), be ruled (by laws) be disciplined (by a teacher)
  5. to arrange, command
  6. to compose
  7. to harmonise (with each other), be brought into harmony or attunement (of a soul, with itself)
  8. to fit, suit, be adapted well for
  9. (of a musician) to tune (a certain musical mode)
  10. to tune (a lyre)
  11. to attune (the harmony of one's body)
  12. (of a bird) to correspond (to a god; of predictions, to later events)

Inflection[edit]

   Present: ἁρμόζω, ἁρμόζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἁρμόζω ἁρμόζεις ἁρμόζει ἁρμόζετον ἁρμόζετον ἁρμόζομεν ἁρμόζετε ἁρμόζουσῐ(ν)
subjunctive ἁρμόζω ἁρμόζῃς ἁρμόζῃ ἁρμόζητον ἁρμόζητον ἁρμόζωμεν ἁρμόζητε ἁρμόζωσῐ(ν)
optative ἁρμόζοιμῐ ἁρμόζοις ἁρμόζοι ἁρμόζοιτον ἁρμοζοίτην ἁρμόζοιμεν ἁρμόζοιτε ἁρμόζοιεν
imperative   ἅρμοζε ἁρμοζέτω ἁρμόζετον ἁρμοζέτων   ἁρμόζετε ἁρμοζόντων
middle/
passive 		indicative ἁρμόζομαι ἁρμόζῃ,
ἁρμόζει 		ἁρμόζεται ἁρμόζεσθον ἁρμόζεσθον ἁρμοζόμεθᾰ ἁρμόζεσθε ἁρμόζονται
subjunctive ἁρμόζωμαι ἁρμόζῃ ἁρμόζηται ἁρμόζησθον ἁρμόζησθον ἁρμοζώμεθᾰ ἁρμόζησθε ἁρμόζωνται
optative ἁρμοζοίμην ἁρμόζοιο ἁρμόζοιτο ἁρμόζοισθον ἁρμοζοίσθην ἁρμοζοίμεθᾰ ἁρμόζοισθε ἁρμόζοιντο
imperative   ἁρμόζου ἁρμοζέσθω ἁρμόζεσθον ἁρμοζέσθων   ἁρμόζεσθε ἁρμοζέσθων
active middle/passive
infinitive ἁρμόζειν ἁρμόζεσθαι
participle m ἁρμόζων ἁρμοζόμενος
f ἁρμόζουσᾰ ἁρμοζομένη
n ἁρμόζον ἁρμοζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἥρμοζον, ἡρμοζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἥρμοζον ἥρμοζες ἥρμοζε(ν) ἡρμόζετον ἡρμοζέτην ἡρμόζομεν ἡρμόζετε ἥρμοζον
middle/
passive 		indicative ἡρμοζόμην ἡρμόζου ἡρμόζετο ἡρμόζεσθον ἡρμοζέσθην ἡρμοζόμεθᾰ ἡρμόζεσθε ἡρμόζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἁρμόσω, ἁρμόσομαι, ἁρμοσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἁρμόσω ἁρμόσεις ἁρμόσει ἁρμόσετον ἁρμόσετον ἁρμόσομεν ἁρμόσετε ἁρμόσουσῐ(ν)
optative ἁρμόσοιμῐ ἁρμόσοις ἁρμόσοι ἁρμόσοιτον ἁρμοσοίτην ἁρμόσοιμεν ἁρμόσοιτε ἁρμόσοιεν
middle indicative ἁρμόσομαι ἁρμόσῃ,
ἁρμόσει 		ἁρμόσεται ἁρμόσεσθον ἁρμόσεσθον ἁρμοσόμεθᾰ ἁρμόσεσθε ἁρμόσονται
optative ἁρμοσοίμην ἁρμόσοιο ἁρμόσοιτο ἁρμόσοισθον ἁρμοσοίσθην ἁρμοσοίμεθᾰ ἁρμόσοισθε ἁρμόσοιντο
passive indicative ἁρμοσθήσομαι ἁρμοσθήσῃ ἁρμοσθήσεται ἁρμοσθήσεσθον ἁρμοσθήσεσθον ἁρμοσθησόμεθᾰ ἁρμοσθήσεσθε ἁρμοσθήσονται
optative ἁρμοσθησοίμην ἁρμοσθήσοιο ἁρμοσθήσοιτο ἁρμοσθήσοισθον ἁρμοσθησοίσθην ἁρμοσθησοίμεθᾰ ἁρμοσθήσοισθε ἁρμοσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἁρμόσειν ἁρμόσεσθαι ἁρμοσθήσεσθαι
participle m ἁρμόσων ἁρμοσόμενος ἁρμοσθησόμενος
f ἁρμόσουσᾰ ἁρμοσομένη ἁρμοσθησομένη
n ἁρμόσον ἁρμοσόμενον ἁρμοσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἥρμοσᾰ, ἡρμοσᾰ́μην, ἡρμόσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἥρμοσᾰ ἥρμοσᾰς ἥρμοσε(ν) ἡρμόσᾰτον ἡρμοσᾰ́την ἡρμόσᾰμεν ἡρμόσᾰτε ἥρμοσᾰν
subjunctive ἁρμόσω ἁρμόσῃς ἁρμόσῃ ἁρμόσητον ἁρμόσητον ἁρμόσωμεν ἁρμόσητε ἁρμόσωσῐ(ν)
optative ἁρμόσαιμῐ ἁρμόσειᾰς,
ἁρμόσαις 		ἁρμόσειε(ν),
ἁρμόσαι 		ἁρμόσαιτον ἁρμοσαίτην ἁρμόσαιμεν ἁρμόσαιτε ἁρμόσειᾰν,
ἁρμόσαιεν
imperative   ἅρμοσον ἁρμοσᾰ́τω ἁρμόσᾰτον ἁρμοσᾰ́των   ἁρμόσᾰτε ἁρμοσᾰ́ντων
middle indicative ἡρμοσᾰ́μην ἡρμόσω ἡρμόσᾰτο ἡρμόσᾰσθον ἡρμοσᾰ́σθην ἡρμοσᾰ́μεθᾰ ἡρμόσᾰσθε ἡρμόσᾰντο
subjunctive ἁρμόσωμαι ἁρμόσῃ ἁρμόσηται ἁρμόσησθον ἁρμόσησθον ἁρμοσώμεθᾰ ἁρμόσησθε ἁρμόσωνται
optative ἁρμοσαίμην ἁρμόσαιο ἁρμόσαιτο ἁρμόσαισθον ἁρμοσαίσθην ἁρμοσαίμεθᾰ ἁρμόσαισθε ἁρμόσαιντο
imperative   ἅρμοσαι ἁρμοσᾰ́σθω ἁρμόσᾰσθον ἁρμοσᾰ́σθων   ἁρμόσᾰσθε ἁρμοσᾰ́σθων
passive indicative ἡρμόσθην ἡρμόσθης ἡρμόσθη ἡρμόσθητον ἡρμοσθήτην ἡρμόσθημεν ἡρμόσθητε ἡρμόσθησᾰν
subjunctive ἁρμοσθῶ ἁρμοσθῇς ἁρμοσθῇ ἁρμοσθῆτον ἁρμοσθῆτον ἁρμοσθῶμεν ἁρμοσθῆτε ἁρμοσθῶσῐ(ν)
optative ἁρμοσθείην ἁρμοσθείης ἁρμοσθείη ἁρμοσθεῖτον,
ἁρμοσθείητον 		ἁρμοσθείτην,
ἁρμοσθειήτην 		ἁρμοσθεῖμεν,
ἁρμοσθείημεν 		ἁρμοσθεῖτε,
ἁρμοσθείητε 		ἁρμοσθεῖεν,
ἁρμοσθείησᾰν
imperative   ἁρμόσθητῐ ἁρμοσθήτω ἁρμόσθητον ἁρμοσθήτων   ἁρμόσθητε ἁρμοσθέντων
active middle passive
infinitive ἁρμόσαι ἁρμόσᾰσθαι ἁρμοσθῆναι
participle m ἁρμόσᾱς ἁρμοσᾰ́μενος ἁρμοσθείς
f ἁρμόσᾱσᾰ ἁρμοσᾰμένη ἁρμοσθεῖσᾰ
n ἁρμόσᾰν ἁρμοσᾰ́μενον ἁρμοσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἅρμοξᾰ, ἁρμοξᾰ́μᾱν, ἁρμόχθην (Doric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἅρμοξᾰ ἅρμοξᾰς ἅρμοξε(ν) ἁρμόξᾰτον ἁρμοξᾰ́τᾱν ἁρμόξᾰμες ἁρμόξᾰτε ἅρμοξᾰν
subjunctive ἁρμόξω ἁρμόξῃς ἁρμόξῃ ἁρμόξητον ἁρμόξητον ἁρμόξωμες ἁρμόξητε ἁρμοξέωντῐ
optative ἁρμόξαιμῐ ἁρμόξαις ἁρμόξαι ἁρμοξεῖτον ἁρμοξείτᾱν ἁρμοξεῖμες ἁρμοξεῖτε ἁρμοξεῖεν
imperative   ἅρμοξον ἁρμοξᾰ́τω ἁρμόξᾰτον ἁρμοξᾰ́των   ἁρμόξᾰτε ἁρμοξᾰ́ντω
middle indicative ἁρμοξᾰ́μᾱν ἁρμόξω ἁρμόξᾰτο ἁρμόξᾰσθον ἁρμοξᾰ́σθᾱν ἁρμοξᾰ́μεθᾰ ἁρμόξᾰσθε ἁρμόξᾰντο
subjunctive ἁρμόξωμαι ἁρμόξηαι ἁρμόξηται ἁρμόξησθον ἁρμόξησθον ἁρμοξώμεθᾰ ἁρμόξησθε ἁρμόξωνται
optative ἁρμοξαίμᾱν ἁρμόξαιο ἁρμόξαιτο ἁρμόξαισθον ἁρμοξαίσθᾱν ἁρμοξαίμεθᾰ ἁρμόξαισθε ἁρμόξαιντο
imperative   ἅρμοξαι ἁρμοξᾰ́σθω ἁρμόξᾰσθον ἁρμοξᾰ́σθων   ἁρμόξᾰσθε ἁρμοξᾰ́σθων
passive indicative ἁρμόχθην ἁρμόχθης ἁρμόχθη ἁρμόχθητον ἁρμοχθήτᾱν ἁρμόχθημες ἁρμόχθητε ἅρμοχθεν
subjunctive ἁρμοχθῶ ἁρμοχθῇς ἁρμοχθῇ ἁρμοχθῆτον ἁρμοχθῆτον ἁρμοχθῶμες ἁρμοχθῆτε ἁρμοχθῶσῐ(ν)
optative ἁρμοχθείην ἁρμοχθείης ἁρμοχθείη ἁρμοχθεῖτον,
ἁρμοχθείητον 		ἁρμοχθείτην,
ἁρμοχθειήτᾱν 		ἁρμοχθεῖμεν,
ἁρμοχθείημες 		ἁρμοχθεῖτε,
ἁρμοχθείητε 		ἁρμοχθεῖεν,
ἁρμοχθείησᾰν
imperative   ἁρμόχθητῐ ἁρμοχθήτω ἁρμόχθητον ἁρμοχθήτων   ἁρμόχθητε ἁρμοχθέντων
active middle passive
infinitive ἁρμοξῆμεν ἁρμόξᾰσθαι ἁρμοχθῆναι
participle m ἁρμόξᾱς ἁρμοξᾰ́μενος ἁρμοχθείς
f ἁρμόξᾱσᾰ ἁρμοξᾰμένᾱ ἁρμοχθεῖσᾰ
n ἁρμόξᾰν ἁρμοξᾰ́μενον ἁρμοχθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἥρμοκᾰ, ἥρμοσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἥρμοκᾰ ἥρμοκᾰς ἥρμοκε(ν) ἡρμόκᾰτον ἡρμόκᾰτον ἡρμόκᾰμεν ἡρμόκᾰτε ἡρμόκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἡρμόκω ἡρμόκῃς ἡρμόκῃ ἡρμόκητον ἡρμόκητον ἡρμόκωμεν ἡρμόκητε ἡρμόκωσῐ(ν)
optative ἡρμόκοιμῐ,
ἡρμοκοίην 		ἡρμόκοις,
ἡρμοκοίης 		ἡρμόκοι,
ἡρμοκοίη 		ἡρμόκοιτον ἡρμοκοίτην ἡρμόκοιμεν ἡρμόκοιτε ἡρμόκοιεν
imperative   ἥρμοκε ἡρμοκέτω ἡρμόκετον ἡρμοκέτων   ἡρμόκετε ἡρμοκόντων
middle/
passive 		indicative ἥρμοσμαι ἥρμοσαι ἥρμοσται ἥρμοσθον ἥρμοσθον ἡρμόσμεθᾰ ἥρμοσθε ἡρμόσᾰται
subjunctive ἡρμοσμένος ὦ ἡρμοσμένος ᾖς ἡρμοσμένος ᾖ ἡρμοσμένω ἦτον ἡρμοσμένω ἦτον ἡρμοσμένοι ὦμεν ἡρμοσμένοι ἦτε ἡρμοσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἡρμοσμένος εἴην ἡρμοσμένος εἴης ἡρμοσμένος εἴη ἡρμοσμένω εἴητον/εἶτον ἡρμοσμένω εἰήτην/εἴτην ἡρμοσμένοι εἴημεν/εἶμεν ἡρμοσμένοι εἴητε/εἶτε ἡρμοσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἥρμοσο ἡρμόσθω ἥρμοσθον ἡρμόσθων   ἥρμοσθε ἡρμόσθων
active middle/passive
infinitive ἡρμοκέναι ἡρμόσθαι
participle m ἡρμοκώς ἡρμοσμένος
f ἡρμοκυῖᾰ ἡρμοσμένη
n ἡρμοκός ἡρμοσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἅρμοκᾰ, ἅρμογμαι (Doric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἅρμοκᾰ ἅρμοκᾰς ἅρμοκε(ν) ἁρμόκᾰτον ἁρμόκᾰτον ἁρμόκᾰμες ἁρμόκᾰτε ἁρμοκᾰ́τι,
ἁρμόκᾰντῐ
subjunctive ἁρμόκω ἁρμόκῃς ἁρμόκῃ ἁρμόκητον ἁρμόκητον ἁρμόκωμες ἁρμόκητε ἁρμόκωντῐ
optative ἁρμόκοιμῐ,
ἁρμοκοίην 		ἁρμόκοις,
ἁρμοκοίης 		ἁρμόκοι,
ἁρμοκοίη 		ἁρμόκοιτον ἁρμοκοίτᾱν ἁρμόκοιμες ἁρμόκοιτε ἁρμόκοιεν
imperative   ἅρμοκε ἁρμοκέτω ἁρμόκετον ἁρμοκέτων   ἁρμόκετε ἁρμοκόντω
middle/
passive 		indicative ἅρμογμαι ἅρμοξαι ἅρμοκται ἅρμοχθον ἅρμοχθον ἁρμόγμεθᾰ ἅρμοχθε ἁρμόκᾰται
subjunctive ἁρμογμένος ὦ ἁρμογμένος ᾖς ἁρμογμένος ᾖ ἁρμογμένω ἦτον ἁρμογμένω ἦτον ἁρμογμένοι ὦμες ἁρμογμένοι ἦτε ἁρμογμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἁρμογμένος εἴην ἁρμογμένος εἴης ἁρμογμένος εἴη ἁρμογμένω εἴητον/εἶτον ἁρμογμένω εἰήτην/εἴτᾱν ἁρμογμένοι εἴημεν/εἶμες ἁρμογμένοι εἴητε/εἶτε ἁρμογμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἅρμοξο ἁρμόχθω ἅρμοχθον ἁρμόχθων   ἅρμοχθε ἁρμόχθων
active middle/passive
infinitive ἁρμοκέναι ἁρμόχθαι
participle m ἁρμοκώς ἁρμογμένος
f ἁρμοκυῖᾰ ἁρμογμένᾱ
n ἁρμοκός ἁρμογμένον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • > Greek: αρμόζω (armózo) (inherited)

References[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἁρμόζω&oldid=76656775"