ἐγρεκύδοιμος

Ancient Greek

Etymology

From ἐγείρω (egeírō, “to wake”) +‎ κυδοιμός (kudoimós, “the din of war”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.ɡre.ký.doi̯.mos/ → /e.ɣreˈcy.ðy.mos/ → /e.ɣreˈci.ði.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.ɡre.ký.doi̯.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.ɡreˈky.dy.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.ɣreˈcy.ðy.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.ɣreˈcy.ðy.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.ɣreˈci.ði.mos/

Adjective

ἐγρεκύδοιμος • (egrekúdoimos) m or f (neuter ἐγρεκύδοιμον); second declension

1. rousing the din of war, strife-stirring
2. (Greek mythology) the epithet of Pallas

Declension

Second declension of ἐγρεκῠ́δοιμος; ἐγρεκῠ́δοιμον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἐγρεκῠ́δοιμος egrekúdoimos	ἐγρεκῠ́δοιμον egrekúdoimon		ἐγρεκῠδοίμω egrekudoímō	ἐγρεκῠδοίμω egrekudoímō		ἐγρεκῠ́δοιμοι egrekúdoimoi	ἐγρεκῠ́δοιμᾰ egrekúdoima
Genitive		ἐγρεκῠδοίμου egrekudoímou	ἐγρεκῠδοίμου egrekudoímou		ἐγρεκῠδοίμοιν egrekudoímoin	ἐγρεκῠδοίμοιν egrekudoímoin		ἐγρεκῠδοίμων egrekudoímōn	ἐγρεκῠδοίμων egrekudoímōn
Dative		ἐγρεκῠδοίμῳ egrekudoímōi	ἐγρεκῠδοίμῳ egrekudoímōi		ἐγρεκῠδοίμοιν egrekudoímoin	ἐγρεκῠδοίμοιν egrekudoímoin		ἐγρεκῠδοίμοις egrekudoímois	ἐγρεκῠδοίμοις egrekudoímois
Accusative		ἐγρεκῠ́δοιμον egrekúdoimon	ἐγρεκῠ́δοιμον egrekúdoimon		ἐγρεκῠδοίμω egrekudoímō	ἐγρεκῠδοίμω egrekudoímō		ἐγρεκῠδοίμους egrekudoímous	ἐγρεκῠ́δοιμᾰ egrekúdoima
Vocative		ἐγρεκῠ́δοιμε egrekúdoime	ἐγρεκῠ́δοιμον egrekúdoimon		ἐγρεκῠδοίμω egrekudoímō	ἐγρεκῠδοίμω egrekudoímō		ἐγρεκῠ́δοιμοι egrekúdoimoi	ἐγρεκῠ́δοιμᾰ egrekúdoima
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἐγρεκῠδοίμως egrekudoímōs			ἐγρεκῠδοιμότερος egrekudoimóteros			ἐγρεκῠδοιμότᾰτος egrekudoimótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.