ἠλακάτην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.la.ká.tɛːn/ → /i.laˈka.tin/ → /i.laˈka.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.la.ká.tɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝.laˈka.te̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.laˈka.tin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.laˈka.tin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.laˈka.tin/

Noun

ἠλᾰκάτην • (ēlakátēn)

1. accusative singular of ἠλακάτη (ēlakátē)