ὀρειχάλκινος

Ancient Greek

Etymology

From ὀρείχαλκος (oreíkhalkos, “orichalcum”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.reː.kʰál.ki.nos/ → /o.riˈxal.ci.nos/ → /o.riˈxal.ci.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.reː.kʰál.ki.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.riˈkʰal.ki.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.riˈxal.ci.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.riˈxal.ci.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.riˈxal.ci.nos/

Adjective

ὀρειχάλκῐνος • (oreikhálkinos) m (feminine ὀρειχᾰλκίνη, neuter ὀρειχάλκῐνον); first/second declension

1. made of orichalcum

Inflection

First and second declension of ὀρειχάλκῐνος; ὀρειχαλκῐ́νη; ὀρειχάλκῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὀρειχάλκῐνος oreikhálkinos	ὀρειχαλκῐ́νη oreikhalkínē	ὀρειχάλκῐνον oreikhálkinon		ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkínō	ὀρειχαλκῐ́νᾱ oreikhalkínā	ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkínō		ὀρειχάλκῐνοι oreikhálkinoi	ὀρειχάλκῐναι oreikhálkinai	ὀρειχάλκῐνᾰ oreikhálkina
Genitive		ὀρειχαλκῐ́νου oreikhalkínou	ὀρειχαλκῐ́νης oreikhalkínēs	ὀρειχαλκῐ́νου oreikhalkínou		ὀρειχαλκῐ́νοιν oreikhalkínoin	ὀρειχαλκῐ́ναιν oreikhalkínain	ὀρειχαλκῐ́νοιν oreikhalkínoin		ὀρειχαλκῐ́νων oreikhalkínōn	ὀρειχαλκῐ́νων oreikhalkínōn	ὀρειχαλκῐ́νων oreikhalkínōn
Dative		ὀρειχαλκῐ́νῳ oreikhalkínōi	ὀρειχαλκῐ́νῃ oreikhalkínēi	ὀρειχαλκῐ́νῳ oreikhalkínōi		ὀρειχαλκῐ́νοιν oreikhalkínoin	ὀρειχαλκῐ́ναιν oreikhalkínain	ὀρειχαλκῐ́νοιν oreikhalkínoin		ὀρειχαλκῐ́νοις oreikhalkínois	ὀρειχαλκῐ́ναις oreikhalkínais	ὀρειχαλκῐ́νοις oreikhalkínois
Accusative		ὀρειχάλκῐνον oreikhálkinon	ὀρειχαλκῐ́νην oreikhalkínēn	ὀρειχάλκῐνον oreikhálkinon		ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkínō	ὀρειχαλκῐ́νᾱ oreikhalkínā	ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkínō		ὀρειχαλκῐ́νους oreikhalkínous	ὀρειχαλκῐ́νᾱς oreikhalkínās	ὀρειχάλκῐνᾰ oreikhálkina
Vocative		ὀρειχάλκῐνε oreikhálkine	ὀρειχαλκῐ́νη oreikhalkínē	ὀρειχάλκῐνον oreikhálkinon		ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkínō	ὀρειχαλκῐ́νᾱ oreikhalkínā	ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkínō		ὀρειχάλκῐνοι oreikhálkinoi	ὀρειχάλκῐναι oreikhálkinai	ὀρειχάλκῐνᾰ oreikhálkina
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀρειχαλκῐ́νως oreikhalkínōs				ὀρειχαλκῐνώτερος oreikhalkinṓteros				ὀρειχαλκῐνώτᾰτος oreikhalkinṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ὀρειχάλκινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὀρειχάλκινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette