ὑδρομαντεία

Ancient Greek

Etymology

From ὑδρο- (hudro-, “water”) +‎ μᾰντείᾱ (manteíā, “divination”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.dro.man.těː.aː/ → /y.ðro.manˈti.a/ → /i.ðro.manˈdi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.dro.man.těː.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.dro.manˈti.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.ðro.manˈti.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.ðro.manˈti.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ðro.manˈdi.a/

Noun

ὑδρομᾰντείᾱ • (hudromanteíā) f (genitive ὑδρομᾰντείᾱς); first declension

1. hydromancy, water-divination

Inflection

First declension of ἡ ὑδρομᾰντείᾱ; τῆς ὑδρομᾰντείᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ὑδρομᾰντείᾱ hē hudromanteíā	τὼ ὑδρομᾰντείᾱ tṑ hudromanteíā	αἱ ὑδρομᾰντεῖαι hai hudromanteîai
Genitive	τῆς ὑδρομᾰντείᾱς tês hudromanteíās	τοῖν ὑδρομᾰντείαιν toîn hudromanteíain	τῶν ὑδρομᾰντειῶν tôn hudromanteiôn
Dative	τῇ ὑδρομᾰντείᾳ têi hudromanteíāi	τοῖν ὑδρομᾰντείαιν toîn hudromanteíain	ταῖς ὑδρομᾰντείαις taîs hudromanteíais
Accusative	τὴν ὑδρομᾰντείᾱν tḕn hudromanteíān	τὼ ὑδρομᾰντείᾱ tṑ hudromanteíā	τᾱ̀ς ὑδρομᾰντείᾱς tā̀s hudromanteíās
Vocative	ὑδρομᾰντείᾱ hudromanteíā	ὑδρομᾰντείᾱ hudromanteíā	ὑδρομᾰντεῖαι hudromanteîai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: hydromantīa
  • → French: hydromancie
    • → English: hydromancy

Further reading

• “ὑδρομαντεία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press