aanbetreffen

Dutch

Etymology

From aan +‎ betreffen (“to concern”), with the particle aan reinforcing and personalising the meaning of the verb betreffen (“to concern”), similar to aanraken vs raken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːn.bəˌtrɛ.fə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: aan‧be‧tref‧fen

Verb

aanbetreffen

1. (impersonal) to concern

Usage notes

Only used impersonally.

Inflection

Conjugation of aanbetreffen (weak, prefixed, separable)
infinitive	aanbetreffen
past singular	betrefte aan
past participle	aanbetreft
infinitive	aanbetreffen
gerund	aanbetreffen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	betref aan	betrefte aan	aanbetref	aanbetrefte
2nd person sing. (jij)	betreft aan	betrefte aan	aanbetreft	aanbetrefte
2nd person sing. (u)	betreft aan	betrefte aan	aanbetreft	aanbetrefte
2nd person sing. (gij)	betreft aan	betrefte aan	aanbetreft	aanbetrefte
3rd person singular	betreft aan	betrefte aan	aanbetreft	aanbetrefte
plural	betreffen aan	betreften aan	aanbetreffen	aanbetreften
subjunctive sing.1	betreffe aan	betrefte aan	aanbetreffe	aanbetrefte
subjunctive plur.1	betreffen aan	betreften aan	aanbetreffen	aanbetreften
imperative sing.	betref aan
imperative plur.1	betreft aan
participles	aanbetreffend	aanbetreft
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: aanbetref