aanjagen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenjagen. Equivalent to aan +‎ jagen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌjaː.ɣə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: aan‧ja‧gen

Verb

aanjagen

1. (transitive, of animals) to drive, to cause to move
2. (transitive) to incite, to impel
3. (transitive, of fire) to kindle

Inflection

Conjugation of aanjagen (strong class 6 with weak past participle, separable)
infinitive	aanjagen
past singular	joeg aan
past participle	aangejaagd
infinitive	aanjagen
gerund	aanjagen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	jaag aan	joeg aan	aanjaag	aanjoeg
2nd person sing. (jij)	jaagt aan	joeg aan	aanjaagt	aanjoeg
2nd person sing. (u)	jaagt aan	joeg aan	aanjaagt	aanjoeg
2nd person sing. (gij)	jaagt aan	joegt aan	aanjaagt	aanjoegt
3rd person singular	jaagt aan	joeg aan	aanjaagt	aanjoeg
plural	jagen aan	joegen aan	aanjagen	aanjoegen
subjunctive sing.1	jage aan	joege aan	aanjage	aanjoege
subjunctive plur.1	jagen aan	joegen aan	aanjagen	aanjoegen
imperative sing.	jaag aan
imperative plur.1	jaagt aan
participles	aanjagend	aangejaagd
1) Archaic.

Conjugation of aanjagen (weak, separable)
infinitive	aanjagen
past singular	jaagde aan
past participle	aangejaagd
infinitive	aanjagen
gerund	aanjagen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	jaag aan	jaagde aan	aanjaag	aanjaagde
2nd person sing. (jij)	jaagt aan	jaagde aan	aanjaagt	aanjaagde
2nd person sing. (u)	jaagt aan	jaagde aan	aanjaagt	aanjaagde
2nd person sing. (gij)	jaagt aan	jaagde aan	aanjaagt	aanjaagde
3rd person singular	jaagt aan	jaagde aan	aanjaagt	aanjaagde
plural	jagen aan	jaagden aan	aanjagen	aanjaagden
subjunctive sing.1	jage aan	jaagde aan	aanjage	aanjaagde
subjunctive plur.1	jagen aan	jaagden aan	aanjagen	aanjaagden
imperative sing.	jaag aan
imperative plur.1	jaagt aan
participles	aanjagend	aangejaagd
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: aanjaag