abblandior
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /abˈblan.di.or/, [äbˈbɫ̪än̪d̪iɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /abˈblan.di.or/, [äbˈblän̪d̪ior]
Verb[edit]
abblandior (present infinitive abblandīrī, perfect active abblanditus sum); fourth conjugation, deponent
- to flatter
- ca. 1620, Peter Mease, Adrastus Parentans sive Vindicta :
- Atheniensis, ut ferunt nostri patres factum, laborans mentis inopia atque opum, abblandiebatur sibi ut ditissimo, quod arbitratus navigia sit omnia ingressa portum sua: sed ubi sanus iterum factus, receperit animum prius vagum; ingratus aegre remedium morbi tulit.
Conjugation[edit]
Related terms[edit]
- ēblandior (“I obtain by flattery”)
References[edit]
abblandior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.