absconditus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of abscondō.

Pronunciation[edit]

Participle[edit]

absconditus (feminine abscondita, neuter absconditum); first/second-declension participle

  1. hidden, concealed

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative absconditus abscondita absconditum absconditī absconditae abscondita
Genitive absconditī absconditae absconditī absconditōrum absconditārum absconditōrum
Dative absconditō absconditō absconditīs
Accusative absconditum absconditam absconditum absconditōs absconditās abscondita
Ablative absconditō absconditā absconditō absconditīs
Vocative abscondite abscondita absconditum absconditī absconditae abscondita

Synonyms[edit]

Adjective[edit]

absconditus (feminine abscondita, neuter absconditum, adverb absconditē); first/second-declension adjective

  1. secret, covert

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative absconditus abscondita absconditum absconditī absconditae abscondita
Genitive absconditī absconditae absconditī absconditōrum absconditārum absconditōrum
Dative absconditō absconditō absconditīs
Accusative absconditum absconditam absconditum absconditōs absconditās abscondita
Ablative absconditō absconditā absconditō absconditīs
Vocative abscondite abscondita absconditum absconditī absconditae abscondita

Descendants[edit]

  • Aromanian: ascumtu
  • Spanish: escondido

References[edit]

  • absconditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers