accresciamentum
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ak.kreʃ.ʃi.aˈmen.tum/, [äkːreʃːiäˈmɛn̪t̪um]
Noun[edit]
accrēsciamentum n (genitive accrēsciamentī); second declension
Declension[edit]
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | accrēsciamentum | accrēsciamenta |
Genitive | accrēsciamentī | accrēsciamentōrum |
Dative | accrēsciamentō | accrēsciamentīs |
Accusative | accrēsciamentum | accrēsciamenta |
Ablative | accrēsciamentō | accrēsciamentīs |
Vocative | accrēsciamentum | accrēsciamenta |
References[edit]
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “accresciamentum”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[1], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC