achterhalen

Dutch

Etymology

From achter- +‎ halen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɑxtərˈɦaːlə(n)/

• audio

  (file)

• Hyphenation: ach‧ter‧ha‧len
• Rhymes: -aːlən

Verb

achterhalen

1. (transitive) to overtake, to hunt down
2. (transitive) to find out, discover

Inflection

Conjugation of achterhalen (weak, prefixed)
infinitive	achterhalen
past singular	achterhaalde
past participle	achterhaald
infinitive	achterhalen
gerund	achterhalen n
	present tense	past tense
1st person singular	achterhaal	achterhaalde
2nd person sing. (jij)	achterhaalt	achterhaalde
2nd person sing. (u)	achterhaalt	achterhaalde
2nd person sing. (gij)	achterhaalt	achterhaalde
3rd person singular	achterhaalt	achterhaalde
plural	achterhalen	achterhaalden
subjunctive sing.1	achterhale	achterhaalde
subjunctive plur.1	achterhalen	achterhaalden
imperative sing.	achterhaal
imperative plur.1	achterhaalt
participles	achterhalend	achterhaald
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: agterhaal