achtervolgen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From Middle Dutch achtervolgen. Equivalent to achter- + volgen.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
achtervolgen
- (transitive) to pursue
Inflection[edit]
| Conjugation of achtervolgen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | achtervolgen | |||
| past singular | achtervolgde | |||
| past participle | achtervolgd | |||
| infinitive | achtervolgen | |||
| gerund | achtervolgen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | achtervolg | achtervolgde | ||
| 2nd person sing. (jij) | achtervolgt | achtervolgde | ||
| 2nd person sing. (u) | achtervolgt | achtervolgde | ||
| 2nd person sing. (gij) | achtervolgt | achtervolgde | ||
| 3rd person singular | achtervolgt | achtervolgde | ||
| plural | achtervolgen | achtervolgden | ||
| subjunctive sing.1 | achtervolge | achtervolgde | ||
| subjunctive plur.1 | achtervolgen | achtervolgden | ||
| imperative sing. | achtervolg | |||
| imperative plur.1 | achtervolgt | |||
| participles | achtervolgend | achtervolgd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
- Afrikaans: agtervolg