adiutancki
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Alternative forms[edit]
Etymology[edit]
From adiutant + -cki. First attested in 1791.[1]
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
adiutancki (not comparable, no derived adverb)
- (military, relational) adjutant
- Synonym: (Middle Polish) adiutański
- (relational) aide-de-camp
Declension[edit]
Declension of adiutancki (velar)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | adiutancki | adiutancka | adiutanckie | adiutanccy | adiutanckie | |
genitive | adiutanckiego | adiutanckiej | adiutanckiego | adiutanckich | ||
dative | adiutanckiemu | adiutanckiej | adiutanckiemu | adiutanckim | ||
accusative | adiutanckiego | adiutancki | adiutancką | adiutanckie | adiutanckich | adiutanckie |
instrumental | adiutanckim | adiutancką | adiutanckim | adiutanckimi | ||
locative | adiutanckim | adiutanckiej | adiutanckim | adiutanckich |
Related terms[edit]
adjectives
- (Middle Polish) adiutański
- adiuwantowy
nouns
verb
- adiutantować impf
References[edit]
Further reading[edit]
- adiutancki in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- adiutancki in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “adjutancki”, in Słownik języka polskiego[2]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “adjutancki”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[3]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “adjutancki”, in Słownik języka polskiego[4] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 8
- adiutancki in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego