adjunctus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of adjungō

Participle[edit]

adjūnctus (feminine adjūncta, neuter adjūnctum); first/second-declension participle

  1. quality, characteristic, essential feature, attribute collateral circumstance

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative adjūnctus adjūncta adjūnctum adjūnctī adjūnctae adjūncta
Genitive adjūnctī adjūnctae adjūnctī adjūnctōrum adjūnctārum adjūnctōrum
Dative adjūnctō adjūnctō adjūnctīs
Accusative adjūnctum adjūnctam adjūnctum adjūnctōs adjūnctās adjūncta
Ablative adjūnctō adjūnctā adjūnctō adjūnctīs
Vocative adjūncte adjūncta adjūnctum adjūnctī adjūnctae adjūncta

References[edit]