amorficzny

Polish

Etymology

From a- +‎ -morf +‎ -iczny. First attested in 1849.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.mɔrˈfit͡ʂ.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɨ
• Syllabification: a‧mor‧ficz‧ny

Adjective

amorficzny (not comparable, no derived adverb)

1. (chemistry) amorphous (lacking form or shape)

   Synonyms: bezkształtny, bezpostaciowy

Declension

Declension of amorficzny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	amorficzny		amorficzna	amorficzne	amorficzni	amorficzne
genitive	amorficznego		amorficznej	amorficznego	amorficznych
dative	amorficznemu		amorficznej	amorficznemu	amorficznym
accusative	amorficznego	amorficzny	amorficzną	amorficzne	amorficznych	amorficzne
instrumental	amorficznym		amorficzną	amorficznym	amorficznymi
locative	amorficznym		amorficznej	amorficznym	amorficznych

Derived terms

noun

• amorficzność

 

Related terms

nouns

• amorfa
• amorfia
• amorfizm

 

Collocations

Collocations

• częściowo amorficzny ― partially amorphous
• krzem amorficzny ― amorphous silicon
• faza amorficzna ― amorphous phase
• ciało amorficzne ― amorphous body
• substancja amorficzna ― amorphous substance
• materiały amorficzne ― amorphous materials
• struktura amorficzna ― amorphous structure
• węgiel amorficzny ― amorphous carbon
• kształt amorficzny ― amorphous shape
• amorficzny twór ― an amorphous creation
• amorficzna masa ― amorphous mass
• amorficzna postać ― amorphous character
• amorficzny stan ― amorphous state

Further reading

• amorficzny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• amorficzny in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “amorficzny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “amorficzny”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 32
• amorficzny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego