anagogiczny

Polish

Etymology

From Latin anagōgē, from Ancient Greek ἀναγωγή (anagōgḗ) + -iczny. First attested in 1629.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.na.ɡɔˈɡit͡ʂ.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɨ
• Syllabification: a‧na‧go‧gicz‧ny

Adjective

anagogiczny (not comparable, no derived adverb)

1. (literary) anagogic, anagogical

   Synonyms: podniosły, wzniosły

Declension

Declension of anagogiczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	anagogiczny		anagogiczna	anagogiczne	anagogiczni	anagogiczne
genitive	anagogicznego		anagogicznej	anagogicznego	anagogicznych
dative	anagogicznemu		anagogicznej	anagogicznemu	anagogicznym
accusative	anagogicznego	anagogiczny	anagogiczną	anagogiczne	anagogicznych	anagogiczne
instrumental	anagogicznym		anagogiczną	anagogicznym	anagogicznymi
locative	anagogicznym		anagogicznej	anagogicznym	anagogicznych

Further reading

• anagogiczny in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “anagogiczny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[1]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “anagogiczny”, in Słownik języka polskiego‎^[2] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 33
• anagogiczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego