anen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Danish[edit]

Noun[edit]

anen c

  1. definite singular of ane

Middle English[edit]

Verb[edit]

anen (third-person singular simple present anes, present participle anende, first-/third-person singular past indicative and past participle aned)

  1. (Northern) Alternative form of onen

Norwegian Bokmål[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈɑːnən/
  • (file)
  • Rhymes: -ən
  • Hyphenation: an‧en

Etymology 1[edit]

Verbal noun form of ane (guess, sense; suspect), from Low German anen.

Noun[edit]

anen m

  1. (obsolete) the act of wondering, sensing, assuming or guessing
    Synonyms: anelse, aning
    • 1852, Henrik Wergeland, Samlede Skrifter II, page 274:
      betro’d har jeg dig med ængstlig anen ham, min fattigdoms klenod
      I have entrusted you with an anxious idea of him, the treasure of my poverty
    • 1907, Johan Sebastian Welhaven, Samlede Digterverker II, page 196:
      alt er forventning og tungsindig anen
      everything is expectation and melancholic wondering
    • 1926, Bjørnstjerne Bjørnson, Samlede Digte I, page 102:
      da gik alle længslens straaler sammen i en salig anen
      then all the rays of longing went together in a blessed wondering
    • 1913, Sven Elvestad, Aar og dag, page 85:
      en sorgfuld anen i en ensom nat
      a sad wondering in a lonely night

Etymology 2[edit]

Noun[edit]

anen m

  1. definite singular of ane

References[edit]