annihilatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of annihilo (“I destroy”).
Participle[edit]
annihilātus (feminine annihilāta, neuter annihilātum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | annihilātus | annihilāta | annihilātum | annihilātī | annihilātae | annihilāta | |
Genitive | annihilātī | annihilātae | annihilātī | annihilātōrum | annihilātārum | annihilātōrum | |
Dative | annihilātō | annihilātō | annihilātīs | ||||
Accusative | annihilātum | annihilātam | annihilātum | annihilātōs | annihilātās | annihilāta | |
Ablative | annihilātō | annihilātā | annihilātō | annihilātīs | |||
Vocative | annihilāte | annihilāta | annihilātum | annihilātī | annihilātae | annihilāta |
Descendants[edit]
- English: annihilate